۱۰ بازی برجسته و شاهکار از بازیگران مسن هالیوود!

با یکی دیگر از سری مطالب «موسیقی، ادبیات و سینما عجایب» در خدمت شما هستیم. در این مقاله به بررسی ۱۰ بازی برجسته بازیگرانی می‌پردازیم که به هنگام نمایش فیلمشان ۷۰ یا بالاتر از ۷۰ سال سن داشتند. پس با ما همراه باشید.

10- گلوریا استورات در فیلم تایتانیک

اکران فیلم در سال ۱۹۹۷ و در هنگام نمایش فیلم ۸۷ ساله
شاید کیت وینسلت ستاره جوانی باشد که با بازی‌اش در فیلم تایتانیک موجب افتخار گیشه شد، اما به عنوان ورژن پا به سن گذاشته شخصیت رز دی کاتور (Rose De Catur)، صحنه‌های مربوط به استورات تنها به عنوان وسیله‌ای برای تدوین و تعیین قاب و سنگ بنای عاطفی داستان استفاده می‌شد. برای این بازی استورات نامزد دریافت جایزه اسکار شد و به عنوان مسن‌ترین نامزد& رکوردی در تاریخ اسکار ثبت شد. با احتساب این موضوع که استورات در دهه ۱۹۴۰ بعد از اینکه در قراردادهای استودیویی خود را بلااستفاده دید صحنه بازیگری را ترک کرد و به‌مدت ۳۰ سال از صحنه تجارت دور ماند، تأثیر گذاری کاندیدا شدنش را بیشتر می‌کند. وی که کارش را در ۱۹۳۲ شروع کرد از اعضای مؤسس صنف بازیگران می‌باشد.

9- پیتر او تولی در فیلم ونوس

اکران فیلم در سال ۲۰۰۶ و در هنگام نمایش فیلم ۷۴ ساله
همواره بدشانسی وی در از دست دادن جایزه اسکار برای نقش قهرمان در فیلم لارنس عربستان در خاطرها می‌ماند. با احتساب اینکه مجله پریمیر در رده بندی بازی‌ها همواره نمره ۱# را به وی اختصاص می‌داد داغ درد از دست دادن اسکار را بیشتر می‌کند. وی بازیگری است که رکورد نامزد شدن برای اسکار را به خود اختصاص داده است اما پس از ۷ سال متوالی نامزد شدن تنها در سال ۲۰۰۳ یک جایزه افتخاری را از آن خود کرد. آخرین بار کاندیدا شدنش برای ایفای نقشی بسیار متفاوت بود که بازیگران هفتاد هشتاد ساله هم به ندرت چنین نقشی را در فیلنامه‌ها دیده بودند. در این فیلم نقش بازیگر مسنی را بازی می‌کند که برادرزاده دوستش عشقی افلاطونی و پاک نسبت به او پیدا می‌کند و به‌واسطه ظهور این عشق او تمامی یاس‌های زندگی‌اش را می‌پذیرد و با آنها کنار می‌آید. و اگر چه شخصیت تولی برای سیر شغلی خود تأسف می‌خورد، چرا که به دلیل تنزل مقام تا حد ایفای نقش پدربزرگ تنزل پیدا کرده است اما این نقش یک نمونه درخور از فرا روایت (متا کامنتری) برای همه بازیگران موجود در این لیست می‌باشد.

8- کلینت ایست‌وود در فیلم گران تورینو

اکران فیلم در سال ۲۰۰۸ و در هنگام نمایش فیلم ۷۸ ساله
با وجود اینکه ایست‌وود کارگردان قابلی بود اما در مرز ۷۰ سالگی با تولید کاری که در آن زمان می‌توانست حریف هر کارگردان دیگری شود هالیوود را حیرت زده کرد. اگر چه فیلم گران تورینو به اندازه فیلمهای رودخانه مرموز و فرزند میلیون دلاری مورد اقبال عمومی قرار نگرفت اما تعدادی که این فیلم را دیدند اکثراً به این موضوع اشاره داشتند که بررسی کلی ناسازگاری فرهنگی و شهر نشینی موجب تضعیف یک شاهکار می‌شود. علی الخصوص بازی ایست‌وود اراده و استقامت و تأثیر را آنگونه در یک نقش جمع می‌کند که اندام ضعیف او را می‌پوشاند و فکر می‌کنید دوباره دارید فیلم هری کثیف را می‌بینید. ایست‌وود همه کاره و هیچ کاره علاوه بر کارگردانی و بازیگری، متن موسیقی فیلم را هم خودش نوشت. اگر چه برای بازی و کارگردانی نامزد دریافت جایزه‌ای نشد اما در جشنواره گلدن گلوب برای بهترین موسیقی و بهترین موسیقی ارجینال نامزد دریافت جایزه شد.

7- هنری فوندا در فیلم برکه طلایی

اکران فیلم در سال ۱۹۸۱ و در هنگام نمایش فیلم ۷۶ ساله
زمانی که در سال ۱۹۷۱ جین فوندا – دختر هنری – برای بازی در فیلم Klute جایزه اسکار را از آن خود کرد، از این که پدرش نائل به دریافت این جایزه نشده بود احساس عجیبی داشت. سال‌ها بعد وقتی حقوق بازی در فیلم برکه طلایی را خرید و با استفاده از پدرش به عنوان نقش اول فیلمی اقتباسی تولید کرد این وضعیت را جبران کرد. در آن هنگام فوندا جوایز خودش را جمع کرده بود. (در سال ۱۹۷۳ از آکادمی Cinema Italiano، از موسسه American film در سال ۱۹۷۸، درسال ۱۹۸۰ جایزه مطبوعات خارجی هالیوود و از همه مهم‌تر جایزه اسکار افتخاری در سال ۱۹۸۱ را دریافت کرده بود). جایزه اسکار افتخاری که به افرادی که در پایان دوره حرفه‌ای‌شان هستند اعطا می‌شود بسیار بد موقع و نابجا بود. در هنگام اعطای این جایزه وی بسیار مریض احوال بود و نمی‌توانست بر روی صحنه حاضر شود و دخترش به جای وی این جایزه را دریافت کرد. و برایش فرستاد. ۴ ماه پس از دریافت این جایزه فوندا رخت از این جهان بربست.

6- جیمز کوبورن در فیلم رنج

اکران فیلم در سال ۱۹۹۸ و در هنگام نمایش فیلم ۷۰ ساله
بازیگری که پدیدآورنده شخصیت‌های جیمز باند و شان کانری است، دقیقاً پس از اتمام سریال جیمز باند جایزه اسکار خود را دریافت کرد، بنابراین بسیار شایسته است که بازیگر نقش جیمز باند – درک فلینت – بعدها در زندگی جایزه اسکار را از آن خود کرد. شهرت کوبورن بیشتر مدیون فیلمهای فرار بزرگ، هفت باشکوه و فیلم هجو سنگ چخماق مردانه ما که در آن خود کوبورن نقش شخصیت خیالی دریک فلینت را بازی می‌کند است. کوربون اواخر دهه ۱۹۷۰ به آرتروز مبتلا شد که او را دست و پا گیر کرد. با انجام روشهای درمانی گوناگون در اوایل دهه ۱۹۹۰ قادر به ایفای نقش‌های پراکنده شد اما هرگز انتظار نمی‌رفت که برای این نقشهای پراکنده نامزد اسکار شود که برای بازی در فیلم رنج که نقش پدر یک الکلی را بازی کرد نائل به دریافت اسکار شد. پس از دریافت جایزه گفت: بعضی فیلمها را به خاطر پول بازی می‌کنی و بعضی‌ها را به خاطر عشق. فیلم «رنج» را به خاطر عشق بازی کردم. قبل از رحلت در سال ۲۰۰۲ در طی ۴ سال با حضور در ۱۴ فیلم کارنامه کاری خود را سر و سامانی داد.

5- لیلیان گیش در فیلم نهنگ‌های آگوست

اکران فیلم در سال ۱۹۸۷ و در هنگام نمایش فیلم ۹۱ ساله
وقتی می‌گوییم ستاره‌ها به قدمت فیلمهایشان ماندگارند معمولاً نوعی اغراق است اما این موضوع در مورد لیلیان گیش واقعاً صحت دارد. در آغاز به‌کار صنعت سینما به عنوان ستاره اولین فیلم بلند سینمایی (۱۹۱۵) با نام «تولد یک ملت» لیلیان خیلی زیبا بود. با ورود صدا به عرصه سینما اگر چه دیگر بازیگران نتوانستند خود را با این تغییرات وفق دهند اما لیلیان توانست به‌طور پراکنده در فیلم‌هایی به‌یاد ماندنی چون دوئل در خورشید و شب شکارچی نقشهایی را از آن خود کند. آخرین بازی‌اش که او را با بازیگر مسن بزرگ دیگری به نام بت دیویس جفت کرد اقتباسی از یک نمایشنامه بود که می‌بایست یکی از چندین نسخه کثیرالانتشار فیلم‌هایی می‌شده است که هر دو بازیگر نقش اول آن بالای ۸۰ سال سن داشتند. هفته نامه اینترتینمنت، بازی وی در این فیلم را بهترین بازی لیلیان می‌داند و درباره‌اش این گونه می‌نویسد: لیلیان در آخرین فیلمش هم جوان بود و هم عاقل، وداعی حسرت بار با تعدادی از نسلهای هالیوود.

4- آلبرت فینی در فیلم قبل از اینکه شیطان بداند شما مردید

اکران فیلم در سال ۲۰۰۷ و در هنگام نمایش فیلم ۷۱ ساله
به احتمال زیاد به دلیل آنکه آلبرت آخرین بازیگر بزرگ نسل خودش بدون اسکار است و دارد سخت تلاش می‌کند، در سالهای طلایی جضورش برای بازی در فیلم‌های آرین بروکویچ، ماهی بزرگ و قبل از اینکه شیطان بداند می‌میرید، نقدهای تحسین برانگیز و جنجالی را بدست آورده است. وی در فیلم «قبل از آنکه شیطان بفهمد می‌میرید» در نقش قربانی نقشه سر هم‌بندی شده برای پولدار شدن و والدین ناامیدی را بازی می‌کند که دو پسرشان برای دریافت خسارت از بیمه اقدام به سرقت از جواهرفروشی پدرشان می‌کنند. این فیلم در ژانر کمدی تلخ ساخته شده است که بازی در آن بسیار سخت است و آلبرت فینی بدون بر جا گذرادن ردی از طنز، نقش پدر خانواده را بازی می‌کند. هم چنین این فیلم نقطه عطف مردانی در سینما است چرا که مشخصه بارز ۵۰ سال سابقه فیلمسازی کارگردان ۸۲ ساله سیدنی لومت است که اولین کارش به نام ۱۲ مرد خشمگین را در ۱۹۵۷ ساخت.

3- روث گوردون در فیلم بچه رزماری

اکران فیلم در سال ۱۹۶۸ و در هنگام نمایش فیلم ۷۲ ساله
بردن جایزه اسکار در سن ۷۲ سالگی مشخص کننده نقطه اوج سیر فیلم است که در سال ۱۹۱۵ در نیوجرسی آغاز شد. (صنعت فیلم قبل از انتقال به هالیوود در نیوجرسی بود) و شامل ۱۵ سال دوری از پرده سینما شد که روث گوردون خودش را به عنوان یک بازیگر تئاتر در لندن یافت. در نقدی که مجله تایم بر این فیلم نوشته است این گونه آمده است: به یادماندنی‌ترین بازی این فیلم زمانی است که روث گوردون به عنوان شخص شیطانی قصه به نام مینی کاستوت به مانند یک حیوان جونده جستجوگر به دنبال اطلاعات است و رز ماری را مجبور می‌کند داروی گیاهی شیطانی را بنوشد. پس از این فیلم گوردون در سریال کمدی «هارولد و مایو»" و در فیلم «هر راهی مگر سرگردان» در نقش مادر کلینیت ایستوود بازی کرد.

2- پگی اش کرافت در فیلم گذرگاهی به هند

اکران فیلم در سال ۱۹۸۴ و در هنگام نمایش فیلم ۷۷ ساله
ای‌ام فارستر برای نوشتن فیلمنامه ای با اقتباس از رمان خود که در ۱۹۴۲ نوشته بود برای نقش خانم مورس، پگی اش کرافت را پیشنهاد داد. اما پگی به دلیل برنامه طاقت فرسای فیلمبرداری در هندوستان چندان تمایلی به پذیرش این نقش نشان نداد اما کارگردان فیلم، دیوید لین و ستاره مقابلش آلک گویینس بر خواسته خود پافشاری کردند و به اکراه وی چندان توجهی نکردند. این تصمیم، تصمیم کاملاً خوبی بود، زیرا پگی جایزه اسکار بهترین نقش مکمل برای ایفای نقش مادر آزاد اندیش ماجراجوی یک قاضی عصا قورت داده استعماری را از آن خود کرد.

1- ادیس ایوانز در فیلم تام جونز

اکران فیلم در سال ۱۹۶۳ و در هنگام نمایش فیلم ۷۵ ساله
داشتن قدیمی‌ترین تاریخ تولد در این لیست ۱۸۸۸ مایه مباهات و سرفرازی است، ایوانز اولین کار خود را در ۱۹۱۵ انجام داد و در سالهای ۱۹۱۷-۱۹۴۸ هیچ کاری بر پرده سینما نداشت. بر خلاف دیگر بازیگران که تنها زمانی که هیچ پیشنهادی نداشتند کار نمی‌کردند، کار در تئاتر را به بیکاری ترجیح داد و در این عرصه هم نامی برای خود کسب کرد. اگرچه به دلیل گذشت زمان حافظه‌اش تضعیف شد و اجرای زنده برایش کاری سخت و شاق شد، اما در دهه ۱۹۶۰ به پرده سینما بازگشت. با ایفای نقش خانم وسترن در فیلم برنده اسکار با نام تام جونز به یکی از مسن‌ترین ستارگان سینما تبدیل شد. بازی او در فیلم نجواها در سال ۱۹۶۷ هم خوب بود.