۱۰ حقیقت جالبی که در مورد المپیک تابستانی ۱۹۳۶ نازی‌ها در آلمان نمی‌دانید!

در المپیک ۱۹۳۶ برلین، سیاست خود را پشت نقاب اتفاقات ورزشی صلح‌طلب پنهان کرد. دولت هیتلر با برگزاری این رقابت‌ها در خاک خود و پخش زندهٔ آن از تلویزیون سعی داشت برتری نژاد آریایی را بر دیگر نژادها اثبات کند و تصویری قوی و صلح‌طلب از دولت نژادپرست خود در جهان به نمایش بگذارد. با عجیب‌ترین همراه باشید تا با تاریخ این دوره از رقابت‌های المپیک و اسرار نهفتهٔ آن آشنا شوید.

در سال ۱۹۳۶، آلمان نازی از بازی‌های المپیک به‌عنوان ابزاری برای پنهان کردن برنامه‌های ضد یهودی خود و همچنین به تصویر کشیدن تصویری کاذب از ملتی قوی، متحد و نژادپرست سو استفاده کرد. رژیم نظامی و نژادپرست نازی حقوق بشر را نقض می‌کرد و برای پنهان کردن جنایات خود از بازی‌های المپیک استفاده کرد.

10- قبل از المپیک ۱۹۳۶، میزبانی آلمان تحریم شد

در آن زمان بسیاری از کشورها به برنامه‌های نازی و آزار و اذیت ورزشکاران یهودی سوظن داشتند که این امر سبب تحریم این بازی‌ها به‌خصوص از طرف آمریکا شده بود. اسپانیا بسیار تلاش کرد و پیشنهاد برگزاری یک المپیک ضد نازی در بارسلونا را داد، اما در سال ۱۹۳۱ در رأی‌گیری مکان بازی‌های المپیک، اسپانیا به آلمان باخت. بااین‌حال اسپانیا تصمیم گرفت بازی‌های المپیک را در بارسلونا برگزار کند، اما تمامی این امیدها با شروع جنگ داخلی اسپانیا در جولای سال ۱۹۳۶ به ناامیدی تبدیل شد. سپس جنبش تحریم بازی‌ها شکست خورد و آلمان نازی با تمام قوا به سوی تبلیغات نژادی خود (برتر بینی نژاد آریایی) پیش رفت.

9- اگر «جوزف گوبلز» نبود، هیتلر تحریم را می‌پذیرفت

در ابتدا، آدولف هیتلر اشتیاق چندانی برای میزبانی بازی‌های المپیک نداشت، چون به ورزش علاقه‌مند نبود. او همچنین یک مشکل بزرگ با ورزشکاران داشت، چون اکثر آن‌ها آریایی نبودند! این «جوزف گوبلز» بود که این ایدهٔ شیطانی را در سر هیتلر انداخت که می‌توانند از چنین رویداد بزرگی به نفع خود استفاده کنند. تحت رهبری گوبلز بود که آن‌ها از بازی‌های المپیک برای نشان دادن تصویری کاذب از حزب نازی و پیشبرد اهداف خود از طریق فشار تبلیغاتی استفاده کردند و در طول بازی‌ها، از سود حاصل از گردشگری نیز بهره بردند. با طرح گوبلز، هیتلر وارد عمل شد و این بازی‌ها را فرصتی برای اثبات برتری نژاد آریایی دید.

8- هیتلر قبل از المپیک دستور زیباسازی برلین را داد

 آگوست سال ۱۹۳۶ برلین جدیدی به ارمغان آورد، به طوری که خیابان‌ها با پرچم‌های المپیک و صلیب‌های شکسته تزیین و به‌طور موقت تمامی نشانه‌های ضد یهودی از سطح شهر جمع‌آوری شد تا با وجود چنین نشانه‌هایی به میهمانان خود توهین نکنند. روزنامهٔ ضد یهودی «اشتورمر» در طول بازی‌های المپیک از کیوسک‌ها جمع‌آوری شد. گردشگران نمی‌دانستند این خیابان‌ها قبل و بعد از حضور آن‌ها در این کشور، مملو از نفرت و نژادپرستی بود.

همچنین دور از چشم بازدیدکنندگان، دستور «پاک‌سازی» صادر شد و پلیس برلین حدود ۸۰۰ کولی و دوره‌گرد این شهر را بازداشت کرد و به بازداشتگاه‌هایی خارج از برلین انتقال داد.

7- نازی‌ها یهودستیزی خود را پشت یک ورزشکار یهودی پنهان کردند

مردم می‌دانستند مشکلی در آلمان وجود دارد و می‌دانستند که یهودستیزی در حال گسترش است، اما آن‌ها واقعاً هیچ نظر و سر نخی از شدت و گستردگی آن نداشتند. هیتلر یک راه هوشمندانه برای کاهش فشار افکار عمومی طراحی کرد. هیتلر به یک ورزشکار یهودی به نام «هلن مایر»، اجازهٔ شرکت در رقابت‌های شمشیربازی در تیم آلمان را داد که به مردم جهان بگوید شایعات حقیقت ندارد و ما متعصبانی شرور نیستیم.

6- المپیک نازی اولین رویداد ورزشی بود که زنده از تلویزیون پخش شد

قبل از تلویزیون، بازی‌های المپیک از رادیو پخش می‌شد، اما از سال ۱۹۳۶ هیتلر جایگزین دیگری که در آن سال‌ها در دسترس بود، انتخاب کرد. بحث برانگیزترین المپیک به اولین رویداد ورزشی با پخش زندهٔ تلویزیونی تبدیل شد. کیفیت تصاویر پایین بود، اما تجهیزات در آن زمان نو بودند و ابتکاری جدید محسوب می‌شدند. آن‌ها از ۳ نوع دوربین برای تأمین برق و جلوگیری از قطع کامل آن استفاده می‌کردند و هر کسی که در آلمان تلویزیون داشت، می‌توانست ۷۰ ساعت فیلم زندهٔ بازی‌های المپیک را تماشا کند.

5- برلین در مجموع بیشترین مدال را کسب کرد، اما در نهایت برنده این نمایش، «جسی اونز» بود

ستارهٔ دوندهٔ آمریکایی، «جسی اونز»، در بازی‌های دو و میدانی المپیک ۱۹۳۶ تاریخ‌ساز شد و ۴ مدال طلا کسب کرد. او یک ورزشکار آفریقایی‌آمریکایی بود که در مسابقات برلین شرکت کرد و تمامی این اتفاقات در حالی رخ داد که هیتلر به شدت سعی می‌کرد تا ثابت کند نژاد آریایی برتر از تمامی نژادها است. این امر شیرینی پیروزی جسی اونز را برایش چند برابر کرد.

4- سازنده دهکده المپیک خودکشی کرد

طولی نکشید که مبارزهٔ ضدیهودی به جنبش تبدیل شد، در حقیقت این کار فوری انجام شد. پایان بازی‌های المپیک به این معنی بود که خودروهای جنگی نازی می‌توانستند به کار سابق خود (و با شدت بیشتری) ادامه دهند و زمان از دست رفته را جبران کنند. «ولفگانگ فوئرستنر» یک درجه‌دار آلمانی بود که اصل و نسب یهودی داشت. او به‌عنوان معاون فرمانده دهکدهٔ المپیک برلین منصوب شد، اما بعد از اینکه این پروژه با موفقیت به اتمام رسید، او را به دلیل اصل و نسب یهودی از مقامش برکنار کردند. فوئرستنر که تحمل چنین شکنجهٔ سیاسی را نداشت، در ۱۹ آگوست سال ۱۹۳۶، درست چند روز بعد از اختتامیهٔ بازی‌های المپیک، با تپانچه به زندگی خود پایان داد. نازی‌ها که نمی‌خواستند با علنی شدن خبر خودکشی فوئرستنر، تمام تلاش خود را برای این پروژه از بین ببرند، سعی کردند که این اتفاق را مخفی کنند. آن‌ها ادعا کردند فوئرستنر در یک تصادف مرده است، اما کسی این حرف را باور نکرد. در استرالیا گزارش‌ها منتشر شده بود. در این گزارش‌ها آمده بود که جسد این فرمانده در کنار اسلحه و حکم عزل وی پیدا شده‌است.

3- مراسم مشعل المپیک متولد شد

بازی‌های المپیک ۱۹۳۶ از اولین دوره‌های المپیک بود که مراسم روشن کردن مشعل المپیک در آن اجرا و به یک سنت محبوب تبدیل شد. هیتلر مراسم یونانیان باستان را گرامی داشت و می‌خواست این مشعل سوزان را تصویر یک ورزشکار آریایی قدرتمند از کوه المپیک به ورزشگاه برلین حمل کند تا این تصویر در اذهان تمام حضار ثبت شود.

2- برخی از ورزشکاران یهودی اعتراض خود را اعلام کردند

تیم آمریکا در مجموع ۳۱۲ ورزشکار داشت و به تمامی آن‌ها اطمینان خاطر داده شده بود که با همهٔ آن‌ها رفتاری منصفانه خواهد شد، اما برخی تصمیم گرفتند در این مسابقات شرکت نکنند. تیم آمریکا در مجموع ۱۹ ورزشکار آفریقایی‌آمریکایی و ۵ ورزشکار یهودی داشت. تیم آلمان با ۳۴۸ ورزشکار، بزرگ‌ترین تیم حاضر در رقابت‌ها بود. در نهایت ۵۱ کشور در این دوره از رقابت‌های المپیک شرکت کردند و تعدادی از ورزشکاران یهودی این کشورها در اعتراض به اقدامات و جنایات نازی‌ها علیه یهودیان در این رقابت‌ها حاضر نشدند.

1- امروزه ورزشگاه المپیک برلین، ساخته نازی‌ها، مورد استفاده قرار می‌گیرد

دولت نازی ۴۲ میلیون رایش مارک برای ساخت مجموعهٔ ورزشی المپیک اختصاص داد که مساحت آن ۳۲۵ هکتار بود و استادیوم ۱۱۰۰۰۰ نفری داشت. بعد از هولوکاست برلینی‌ها بر سر تخریب این ورزشگاه و ساخت مجموعه‌ای جدید و عاری از نام و لقب نازی به مذاکره پرداختند. سازهٔ اصلی دست‌نخورده باقی‌ماند، اما تغییراتی در آن ایجاد کردند تا این ورزشگاه را به مجموعه‌ای چند منظوره تبدیل کنند. بسیاری از ساختارهای داخلی آن تخریب، بازسازی و درحال‌حاضر به آخرین فن‌آوری‌های روز مجهز شده‌است.