۱۰ نکته‌ای که درباره فرود آپولو ۱۱ نمی‌دانید!

این حقایق توسط «کریگ نلسون» در زمان تحقیقات در کتاب جدیدش «مرد موشکی» از آرشیو ناسا خارج شد.

10- مورد دهم

موشک ساترن ۵ آپولو ۱۱، به اندازه پرتاب ۱۰۰ گلوله ضد نفر تا فاصله ۴۸۰۰ متری، انرژی داشت. ناسا که احتمال انفجار موشک، هنگام پرتاب را برطرف نکرده بود، تماشاگران این رویداد را در فاصله ۵۶۰۰ متری محل قرار داد.

9- مورد نهم

قدرت پردازش کامپیوترهای آپولو ۱۱ از یک موبایل معمولی، کمتر بود.

8- مورد هشتم

آب آشامیدنی، محصول فرعی پیل سوختی آپولو بود، اما فیلتر گاز هیدروژن آپولو ۱۱ از کار افتاد که باعث شد تمام آشامیدنی‌ها، حبابی شوند. در ضمن برای ادرار و مدفوع در جاذبه صفر هیچ پیشبینی‌ای نشده بود. این موضوع آنقدر مشکل آفرین شده بودکه حداقل یکی از فضانوردان، تمام دوره مأموریت خود را از داروهای ضد اسهال استفاده کرد.

7- مورد هفتم

وقتی آپولو ۱۱ در مدار قرار گرفت و از موشک جدا شد، فشار کابین با فضای بیرون تنظیم نشده بود. این اتفاق مشابه بازکردن ناگهانی در نوشابه بود. مدول، ۷ کیلومتر آن طرف‌تر از جای مقرر شده، فرود آمد.

6- مورد ششم

خلبان نیل آرمسترانگ تقریباً تمام سوخت خود را هنگام فرود آوردن ایگل مصرف کرد. بسیاری از ماموران کنترل پرواز فکر کردند که او سقوط خواهد کرد. آزمایش‌های میلتون سیلویهرا، مهندس آپولو، نشان داد که اتمام سوخت ایگل هنگام فرود روی ماه، می‌توانست باعث پرتاب شدن مجدد مدول به فضا شود.

5- مورد پنجم

«قدم کوچک انسان روی ماه» در واقع چندان کوچک نبود. نیل آرمسترانگ، آنقدر آرام سفینه را روی ماه نشاند که دستگاه‌های جذب فشار، کار نکرد و مجبور شد یک متر از روی نردبان ایگل روی سطح ماه بپرد.

4- مورد چهارم

وقتی باز آلدرین روی سطح ماه به آرمسترانگ پیوست، باید مطمئن می‌شد که در مدول ایگل بسته نشود چون هیچ دستگیره بیرونی‌ای وجود نداشت.

3- مورد سوم

سخت‌ترین کار روی ماه چه بود؟ کاشتن پرچم. تحقیقات ناسا نشان می‌داد که خاک سطح ماه نرم بود، اما آرمسترانگ و آلدرین فهمیدند که یک لایه نازک از خاک روی صخره سفت است. این دو به نحوی میله پرچم را در زمین قرار دادند تا به صورت تصادفی بیرون نیاید و برای پخش تلویزیونی آن کافی باشد.

2- مورد دوم

پرچم توسط Sears ساخته شده بود اما ناسا به این موضوع اذعان نکرد، چون نمی‌خواست «خرابکاری دیگری بالا بیاورد».

1- مورد اول

لایه داخلی لباسهای فضایی که فشار بدن فضانوردان را ثابت نگاه می‌داشت و همچنین یکی از قسمتهای رایانه فضاپیما دست ساز بوده و نام تیم «پیرزن‌های کوچک» به عنوان تولید کنندگان این تجهیزات به ثبت رسیده است.