علی
غذای روسی تنها محدود به نوشیدنی الکلی، خاویار و سوپ بُرش نمی‌شود. سایت RBTH نقشه‌ای ترسیم کرده است تا تنوع جغرافیایی وابسته به کشور روسیه را به شما نشان دهد. مشخص است که کشوری با این وسعت، از نظر فرهنگی، اقلیمی، آداب و رسوم و البته غذایی، از تنوع بالایی هم برخوردار است.
10- چگونه یک سیب، تبدیل به ابر می‌شود: پاستیلای کولومنا
پاستیلای کولومنا یک خوراکی خوشمزهٔ روسی است که از سیب‌ترش، عسل و ملاس یا شیرهٔ قند تهیه می‌شود. این خوراکی از روز ایوان مخوف تاکنون، بخشی از سنت‌های آشپزی روسی بوده است که روش عجیب باقی‌مانده از قرون وسطی و راهی عالی برای نگهداری محصولات کشاورزی به شمار می‌رود. برای پخت این پاستیلا، سیب را درون اجاق به آهستگی پخت می‌کنند و سپس سیب‌های نرم شده را روی تخته‌هایی زیر آفتاب پهن می‌کنند تا خشک شوند. پس از آن تکه‌های میوه را به شکل نوارهای باریکی رول می‌کنند و تا برداشت سال بعدی از آن‌ها استفاده می‌کنند. برخی از مردم، پاستیلای کولومنا را با مارشمالو مقایسه می‌کنند. همچنین، در موزهٔ پاستیلای کولومنا، می‌توانید هر چیزی در مورد پاستیلا از جمله رموز تهیه آن را یاد بگیرید. البته، در این موزه می‌توانید این خوراکی خوشمزه را هم خریداری کنید. شهر کولومنا در ۹۶ کیلومتری مسکو واقع شده است.
9- خوراکی که تولستوی مصرف می‌کرد: شیرینی زنجفیلی تولا
شیرینی تولای زنجفیلی یا پریانیکی (pryanik)، احتمالاً مشهورترین شیرینی روسی است که وجود دارد. در اغلب مناطق این کشور pryanik، کوچک و گرد است و مزه‌ای نسبتاً خشک دارد. اما در شهر تولا (۱۸۳ کیلومتری مسکو) شیرینی‌های مستطیلی شکل را با مواد تر، پُر و مانند اوایل سدهٔ ۱۸ به وسیلهٔ مواد قندی تزئین می‌کنند. اگر می‌خواهید همه چیز را دربارهٔ این شیرینی یاد بگیرید باید به موزهٔ پریانیکی تولا سری بزنید. در ضمن، موزهٔ تولستوی در نزدیکی این موزه قرار دارد که می‌توان از آن هم بازدید کرد.
8- جینسنگ دریا: خیار دریایی (Trepang) خاور دور
شهر ولادی‌وستوک که قبلاً به عنوان خلیج Trepang (تریپانگ) شناخته می‌شد، در فاصلهٔ ۹۳۱۴ کیلومتری مسکو واقع و تنها مکانی در کشور روسیه است که می‌شود خیار دریایی پیدا کرد. تریپانگ، بی‌مهره‌ای دریایی شبیه کرم مودار بزرگ است. به سبب مزه و خواص این موجود دریایی، در آشپزی کشورهای ژاپن، کره و چین، به عنوان یک خوراکی خوشمزه مصرف دارد. خیار دریایی هم به صورت آب‌پز و هم به عنوان مواد سالاد، خشک یا حتی به عنوان نوشیدنی به همراه الکل و عسل استفاده می‌شود.
7- مزهٔ افسانه‌ای سیبری: امول و موکسون (Omul and muksun)
امول و موکسون مشهورترین گونهٔ ماهی در سیبری هستند. هر دوی این ماهی‌ها از نوع ماهی سفید هستند که ماهیگیران و ساکنان محلی با توجه به فصل ماهیگیری آن‌ها را تشخیص می‌دهند. ماهی امول از موکسون کوچک‌تر است اما به همان اندازه نرم، شیرین و به سبب ساکن بودن در آب‌های سرد چرب است. موکسون Mild-cured اما خوشمزه‌ترین نوع گونهٔ خودش به شمار می‌رود و تنها در سیبری می‌توان طعم آن را چشید، در حالی که ماهی امول منحصراً در نزدیکی دریاچهٔ بایکال پیدا می‌شود. برای تهیه کردن تاتار سیبریایی (معروف به Suguday) باید از این ماهی‌ها استفاده کنید.
6- راحت‌الحلقوم: Öçpoçmaq
آچپوک‌ماک (در زبان‌های نزدیک تاتاری و باشقیری به معنی مثلث) یکی از محبوب‌ترین کلوچه‌ها و کماج‌ها در باشقیرستان و تاتارستان به شمار می‌رود. آچپوک‌ماک شیرینی کوچکی است که مغز آن با سیب‌زمینی، گوشت گوسفند و پیاز پر و اغلب به همراه سوپ و چای سرو می‌شود. اگر به اوفا، پایتخت باشقیرستان (۱۲۶۵ کیلومتری مسکو) یا کازان (پایتخت تاتارستان در ۷۱۹ کیلومتری مسکو) سفر می‌کنید و می‌خواهید بینشی از فوت و فن مردم محلی را به دست بیاورید، این کلوچه را امتحان کنید. آچپوک‌ماک را می‌توانید تقریباً در هر سوپرمارکت یا کافه‌تریای محلی‌ای پیدا کنید.
5- یک خوراک لذیذ فصلی از پایتخت فرهنگی: سیمین‌ماهی (Smelt)
ماه مِی هرسال، هوای سن‌پترزبورگ پر از بوی خیار تازه و سیمین‌ماهی سرخ‌کرده می‌شود و این موضوع نشان‌دهندهٔ این است که فصل بهار بالاخره از راه رسیده است. سیمین‌ماهی‌ها در رود نوا (شمال غربی روسیه) و خلیج فنلاند زندگی می‌کنند و به نماد غیر رسمی سن‌پترزبورگ تبدیل شده‌اند. فصل صید این ماهی‌ها بهار است و زمانی که تازه صید شده باشد، در بهترین حالت خود قرار دارد. به همین دلیل هرساله شهر زیبای سن‌پترزبورگ میزبان جشنوارهٔ بهاری سیمین‌ماهی می‌شود که در طول برگزاری این سنت دیرینه، ساکنان اطراف شهر در کنار هم جمع می‌شوند.
4- کباب روسی: گوشت گوسفند داغستانی
بهترین گوشت گوسفندی روسیه را می‌توان در منطقهٔ قفقاز داغستان (۱۷۹۵ کیلومتری مسکو) پیدا کرد. در داغستان، گوشت را به صورت سنتی به وسیلهٔ مردها تهیه می‌کنند و زنان هم با تهیه انواع شیرینی، برخی از مسئولیت‌ها را به عهده می‌گیرند. گوشت گوسفندان داغستانی معمولاً فاقد بوی قوی است که از گوشت گوسفندی انتظار می‌رود و چربی آن چیزی است که به آن مزه و طعم می‌دهد. این موردی است که قرن‌ها قبل اجداد عشایری منطقه را پایدار نگه داشته است. شما بدون شک باید سوپ گوشت گوسفندی داغستانی یا شورپا (shurpa) و شیشلیک را مزه کنید. پیدا کردن چنین طعم‌هایی در مسکو نباید سخت باشد، چرا که تقریباً همهٔ گوشت‌های تازهٔ گوسفندی از داغستان وارد می‌شود.
3- منبع خوشبینی در سرزمین پرمافراست ابدی: استروگانینا (Stroganina)
اگر زمانی به قطب شمال سفر کردید، پیشنهاد می‌کنیم غذای لذیذی به نام استروگانینا را مزه کنید. استروگانینا، فیلهٔ نازک ماهی است که درون مخلوطی از نمک و فلفل سیاه آغشته می‌شود که می‌توان آن را با استفاده از انواع مختلف ماهی محلی مانند ماهی سفید پهن، امول، sheefish، ماهی خاویاری، موکسون، golets، تایمن، سفیدماهی فنلاند و ماهی سفید تهیه کرد. اگر دنبال استروگانینای واقعی هستید، بهتر است یک بلیط برای شهر یاکوتسک (۴۸۹۸ کیلومتری مسکو) رزرو کنید.
2- دلیلی برای دوست داشتن گندم سیاه: عسل آلتایی
درست در همسایگی کوه‌های آلتایی، بزرگ‌ترین مزرعهٔ گندم سیاه کشور روسیه واقع شده است که زنبورها علاقهٔ زیادی به آن دارند. نتیجهٔ این علاقه نوع غیر معمولی از عسل است. این نوع عسل مایعی غلیظ و رنگ کهربایی تیره‌ای دارد و به علاوه طعم متمایزی در دهان به جا می‌گذارد. عسل آلتایی را می‌توان درون هر سوپرمارکتی در مسکو پیدا کرد. این نوع عسل تعریفی ایده‌آل از یک فنجان چای تهیه شده از گیاهان آلتایی است.
1- پرفروش‌ترین در شرق: چاک-چاک
تاتارها، باشقیری‌ها، قرقیزها، ازبک‌ها و قزاق‌ها، همه عاشق میل کردن چاک-چاک هستند. چاک-چاک محبوب‌ترین دسر شرقی در سراسر روسیه است. این دسر دقیقاً از ۳ نوع مواد تشکیل‌دهنده شامل آرد، تخم‌مرغ و عسل تهیه می‌شود. این خوراکی لذیذ از تکه‌های کوچک شکل‌گرفتهٔ خمیر تهیه و پس از پخت، آن را با شربت عسل می‌پوشانند. نتیجهٔ نهایی، یک تودهٔ مخروطی شکل بزرگ و شیرین است که با دست آن را میل می‌کنند. این غذا به همان شیوه‌ای که ۱۰۰۰ سال قبل توسط مردم عشایری اختراع شد، مصرف می‌شود.
خیلی ممنون از مطالب جالبتون.