۱۰ حسی که در حیوانات وجود دارد و در انسان‌ها نه!

انسان‌ها همواره تصور می‌کنند که باهوش‌ترین موجودات عالم حیاتند اما هیچ یک از حواس پنجگانه آن‌ها توانایی رقابت با تیزترین قابلیت‌های حسی حیوانات را ندارد.

حیوانات در تاریکی می‌بینند، بوی طعمه خود را از کیلومترها دورتر حس می‌کنند و امواج الکتریکی را از ماهیچه‌های فشرده طعمه‌های مخفی شده دریافت می‌کنند.

حس‌هایی که انسان‌ها از داشتن آن بی بهره‌اند، در وجود این حیوانات قرار داده شده است.

10- خفاش‌ها

خفاش‌ها با انتشار جیر جیر ماوراء صوت و انعکاس امواج صوتی پس از برخورد با موانع، حشرات را حین پرواز می‌قاپند و به موانع نمی‌خورند. این ردیاب صوتی بیولوژیکی اکولوکیشن نام دارد که دلفین‌ها نیز از آن برای حرکت در میان آب‌های تیره استفاده می‌کنند.

9- کوسه ماهی‌ها

هرگز با یک کوسه ماهی قایم باشک بازی نکنید زیرا می‌بازید. کوسه ماهی‌ها سلول‌های ویژه‌ای در مغز خود دارند که به میدان‌های مغناطیسی تولید شده از سوی دیگر موجودات حساس هستند. این توانایی در برخی کوسه ماهی‌ها آنقدر قوی است که این جانداران وجود یک ماهی پنهان شده زیر شن و ماسه را از طریق سیگنال‌های الکتریکی ضعیف حاصل از ماهیچه‌های منقبض شده آن تشخیص می‌دهند.

8- مارهای بوآ

اندام‌های حساس به دمای بین چشم‌ها و منافذ بینی مارهای بوآ به این حیوانات کمک می‌کنند تا گرمای بدن طعمه خود را حس کنند. هر یک از این اندام‌ها در هر دو بخش سر مارهای بوآ قرار گرفته‌اند، از این‌رو این حیوانات حتی در تاریکی مطلق نیز قادر به حمله به شکار خود هستند.

7- مرغان مگس

چشمان حشرات و پرندگان با طول موج انواری که برای انسان قابل رویت نیستند، مطابقت دارد. پرندگانی که به نظر ما به رنگ روغنی می‌آیند اغلب به رنگ‌هایی درخشان هستند که ما حتی نامی برای زمانی که این رنگ‌ها در نزدیکی نور ماوراء بنفش دیده می‌شوند، پیدا نمی‌کنیم. تلسکوپ‌هایی چون هابل تصاویر فرابنفشی تولید می‌کنند که پس از رنگ آمیزی توسط متخصصین این رنگ‌ها را نمایان می‌سازند.

6- گربه‌ها

گربه‌ها پوسته‌هایی شبیه به آیینه در پشت چشمان خود دارند که به آنها امکان شکار کردن طعمه و حرکت در تاریکی مطلق را می‌دهد. این پوسته که تاپتیوم لوسیدیوم نامیده می‌شود نور را پس از انتقال به شبکیه چشم منتقل می‌کند و باعث می‌شوند تا چشمان، فوتون‌ها را بقاپند.

5- مارها

وقتی مارها زبان شاخه دار خود را تکان می‌دهند ممکن است این حالت برای ما بدشگون به نظر آید اما این جانداران با استفاده از این قابلیت، محیط پیرامون خود را بو می‌کشند. مارها با استفاده از زبان خود ذرات معلق در هوا را جمع می‌کنند. زبان روکش دار مارها سپس درون حفره خاص سقف دهانشان که اندام‌های یاکوبسون نامیده می‌شوند، غوطه ور می‌شود. در آن مکان رایحه‌های بو پردازش شده و به صورت سیگنال‌های الکتریکی به مغز انتقال می‌یابند.

4- پروانه‌ها

اصطلاح «عشق در هواست» برای پروانه‌ها لفظ غریبه‌ای نیست. این حشرات سیگنال‌های شیمیایی عشق با نام فرومون را که از جنس مخالف پخش می‌شود تا فاصله ۱۱ کیلومتری در هوا تشخیص می‌دهند. تحقیقات نشان می‌دهد که انسان‌ها نیز این سیگنال‌ها را تشخیص می‌دهند اما فاصله بین دو جنس مخالف باید خیلی نزدیک باشد.

3- موش‌ها

اکثر موش‌ها بینایی ضعیفی دارند اما این ضعف خود را با موهای اطراف پوزه خود جبران می‌کنند. این موجودات از موهای دراز خود به همان شکلی که انسان‌های نابینا از عصا استفاده می‌کنند، بهره می‌گیرند. موش‌ها و جوندگان دیگر با حرکت موهای اطراف پوزه خود به هنگام برخورد با اشیاء تصاویری ذهنی خلق می‌کنند و بدین ترتیب محیط پیرامون خود را شناسایی می‌کنند.

2- ماهی‌های استوانه‌ای

برخی از ماهی‌ها از جمله ماهی‌های استوانه‌ای با استفاده از کیسه‌های هوای خود می‌شنوند. کیسه‌ها ارتعاشات اصوات را شناسایی می‌کنند و با استفاده از یک جفت استخوان در گوش میانی این لرزه‌ها را در گوش داخلی قوت می‌بخشند. سلول‌های مویی در گوش داخلی به ارتعاشات واکنش نشان داده و اطلاعات صوتی را به مغز ماهی‌ها انتقال می‌دهند.

1- مرغان مهاجر

بسیاری از پرندگان به ویژه مرغان مهاجر از میدان مغناطیسی زمین برای تشخیص مسیر خود حین پروازهای طولانی مدت استفاده می‌کنند. دانشمندان هنوز نمی‌دانند که این پرندگان به چه نحو از این قابلیت بهره می‌گیرند اما یافته‌های یک تحقیق نشان می‌دهد که پرندگان احتمالاً از گونه‌ای جابه جایی حسی برخوردارند که به آنها امکان می‌دهد تا خطوط مغناطیسی زمین را به صورت الگوهای رنگی یا نور بینند. این خطوط حیطه بینایی پرندگان را احاطه می‌کنند.