۸ اتفاق عجیب در بدن، که تنها فضانوردان تجربه می‌کنند!

در این مقاله هشت اتفاق و تغییر عجیب در بدن را که فضانوردان آن را تجربه می‌کنند، می‌خوانید.

تصور نکنید هر جای عالم هستی که پا بگذارید، بدنتان به شکل فعلی خواهد بود. شرایط فعلی بدن ما به دلیل ترکیبی از شرایط فیزیولوژیک و ویژگی‌های طبیعی کرهٔ زمین است که گرانش مهم‌ترین آنهاست.

برخلاف آنچه بیشتر مردم تصور می‌کنند، گرانش تنها باعث ثابت ماندن ما بر روی کرهٔ زمین نمی‌شود؛ قد، گوارش، رشد و عملکرد اعضای حیاتی بدن متأثر از شرایط گرانش بر روی کرهٔ زمین است.

اهمیت و تأثیر این شرایط را نمی‌توان فهمید مگر این‌که بتوان زیستن در نبود آن را تجربه کرد؛ تجربه‌ای که تنها تعداد اندکی فضانورد آن را لمس کرده‌اند و احتمالاً گردشگران فضایی و مسافران آیندهٔ مریخ باید در انتظار آن باشند.

8- قد بلندتر می‌شوند

سفر به فضایی که فاقد فشار جاذبه است، قد انسان را تقریباً ۳ درصد افزایش می‌دهد. یعنی اگر شما یک انسان ۱۷۰ سانتی‌متری هستید، در سفر فضایی ارتفاعی بیش از ۱۷۵ سانتی‌متر را تجربه خواهید کرد و قاعدتاً هنگام بازگشت به زمین، باز هم یک انسان ۱۷۰ سانتی‌متری خواهید بود! ناسا برای تحلیل این اتفاق و کاستن از عوارض آن برای فضانوردان، گردشگران و ساکنان بعدی فضا، مطالعاتی در دست دارد اما حدس‌های فعلی این است که نبود جاذبه، فشار را از روی مفصل‌ها برمی‌دارد و استخوان‌ها را در نقاط اتصال، کمی از هم فاصله می‌دهد.

7- استخوان‌هایشان دیگر استخوان نیستند!

تراکم تودهٔ استخوانی تا اندازهٔ زیادی کاهش پیدا می‌کند. آن‌قدر زیاد که وقتی به زمین باز‌می‌گردند، تا چند وقت قادر به راه رفتن به طور عادی نیستند. تخمین زده می‌شود که به ازای هرماه ماندن در فضا یک تا دو درصد تراکم استخوان‌ها کمتر می‌شود که باز هم فعلاً مقصر اصلی آن بی‌وزنی نسبی است. یک فضانورد در طول یک سفر یک ساله بین ۱۲ تا ۲۴ درصد تراکم استخوان خود را از دست می‌دهد که رقم قابل توجهی است.

6- مایعات بدن کم می‌شوند

در یک محیط بی‌وزن تمام مایعات بدن انسان به حرکت به سمت قسمت‌های بالایی بدن تمایل دارند. بنابراین فضانوردان در طول سفر خود با کاهش مایعات به طور کلی، نبود تناسب در پراکنش مایعات، رگ‌های ورم کرده و صورت پفی مواجه هستند!

5- قلبشان کوچک‌تر خواهد شد

حجم مایعات بدن در فضا کاهش پیدا می‌کند اتفاقی که اثر سریع و مستقیم بر روی میزان خون پمپاژ شده توسط قلب دارد؛ با پایین آمدن حجم خون، قلب، خون کمتری پمپاژ خواهد کرد و این عضلات قلب را ضعیف‌تر و کوچک‌تر می‌کند. حالا تصور کنید یک فضانورد پس از یک مأموریت یک ساله در ایستگاه بین‌المللی به زمین بازگردد؛ با چه وضعیتی روبه‌رو خواهد بود؟ آیا قلب او به محض رسیدن به زمین قادر به تأمین خون برای تمام فعالیت‌های روزمره یک انسان عادی هست؟

4- هر کاری کنند بادگلو نمی‌زنند!

وقتی نیروی جاذبه‌ای وجود ندارد، معلق بودن دیگر معنایی نخواهد داشت، به این ترتیب در دستگاه گوارش هیچ بادی با فشار به سمت بالا حرکت نخواهد کرد. حتی اگر تلاش هم بکنید، نمی‌توانید بادگلو بزنید. در چنین شرایطی نوشیدن مایعات گازدار در فضا یکی از زجرآورترین کارهایی است که فضانوردان می‌توانند انجام دهند! در چنین شرایطی نفخ شکم فضانوردان نیز به طور چشم‌گیری افزایش پیدا می‌کند چون آنها به راحتی قادر به تخلیه نیستند و باد و آب و مواد جامد در شکم به طور کامل با یکدیگر ترکیب می‌شوند.

3- نمی‌توانند جلوی عرق کردن را بگیرند

در فضای بدون گرانش، بدن به طور مداوم عرق می‌کند، هرچند که لباس فضانوردان به خوبی بدن آنها را خنک نگه می‌دارد اما نمی‌توانند به طور کامل و در تمام شرایط زندگی در فضا، جلوی تعریق خود را بگیرند. جالب است بدانید که عرق آنها به دلیل نبودن گرانش نه می‌چکد و نه تبخیر می‌شود و این یعنی آنها به طور مداوم باید بدن خود را با حوله خشک نگه دارند. یکی از مهم‌ترین منابع تأمین آب بدن فضانوردان، آب استهصال شده از عرق بدن آنهاست!

2- همیشه تهوع دارند

تهوع یکی از علائم سندرم انطباق فضایی است؛ سندرمی که تقریباً نیمی از فضانوردان را در ابتدای سفرشان درگیر می‌کند. آن‌ها همیشه علائم اولیه تهوع را دارند و به احتمال زیاد، دلیل اصلی آن سردرگمی در فضا و توهمات بصری است.

1- سردرد مداوم دارند

سردرد فضایی نیز یکی دیگر از نشانه‌های سندرم انطباق فضایی است؛ دردی که تعداد زیادی از فضانوردان در اکثر لحظات زندگی در فضا آن را تجربه می‌کنند هرچند که برخی از مطالعات نشان داده است که این سردردها احتمالاً یکی از نشانه‌های بیماری‌هایی است که از زمین با خود به همراه دارند.