همه آنچه که درباره نیبیرو یا سیاره ایکس باید بدانید!

نیبیرو گفته می‌شود که جسمی سرگردان است و به سرعت در حال نزدیک شدن به زمین می‌باشد و می‌تواند باعث ویرانی سیاره ما گردد.

+- همه نام های نیبیرو

نیبیرو [نام گذاری سومریان]
ماردوک [نام گذاری بابلیان]
دهمین سیاره [بدون در نظر گرفتن ماه و خورشید] (با محسوب کردن پلوتون به عنوان یک سیاره)
دوازدهمین سیاره [با در نظر گرفتن ماه و خورشید]
ورم وود [در انجیل عهد جدید]
سیاره ایکس [در ستاره شناسی حال حاضر]
Tzoltze ek [در ستاره شناسی قوم مایا]
اریس [بزرگ‌ترین سیاره کوتوله در منظومه شمسی]
سیاره Xena [اسم سیاره اریس، قبل از رصد کامل]
UB۳۱۳ ۲۰۰۳ [نام علمی سیاره اریس]
نمسیس [کوتوله سرخ فرضی]
سدنا [یکی از سیارات فرا نپتونی]
V۸۳۸ Mon [ستاره‌ای در صورت فلکی تکشاخ]

+- زکریا سیتچین

او یک نویسنده و محقق روس تبار بود که با مجموعه کتاب‌های سرگذشت زمین مشهور شد، زکریا سیتچین از معدود افرادی است که قادر به ترجمه خط سومری بوده و بیشتر آثار او از ترجمهٔ خطوط میخی سومری‌ها برگرفته شده است. در سال ۱۹۷۶، زکریا سیتچین، با چاپ کتاب خود به‌نام دوازدهمین سیاره، بحثی جنجال آمیز پیش کشید. در این کتاب و همچنین کتابهای بعدی، سیتچین، ترجمه‌های خود از متون قدیمی سومری‌ها را آورد که داستانی شگفت انگیز در مورد منشأ انسانها روی سیاره زمین نقل می‌کردند. داستانی متفاوت و بسیار جذاب‌تر از آنچه که تمامی ما تا به حال شنیده‌ایم.

+- افسانه‌های سومری

طبق ترجمه زکریا سیتچین از متون کتیبه‌های سومری، حدود ۴۵۰۰۰۰ سال پیش شرایط جوی سیاره‌ای دارای تمدن هوشمند به‌نام نیبیرو دچار مشکل می‌شود. آنوناکی گروهی از ساکنین این سیاره بودند که برای استخراج طلا بر روی زمین فرود آمدند. رهبری این گروه را شخصی به نام انکی بر عهده داشت. طبق کتیبه‌های سومری، آنوناکی برای ترمیم اتمسفر سیاره خود نیاز به طلای زمین داشتند. آنان اولین پایگاه زمینی را در منطقه‌ای به نام اریدو واقع درعراق امروزی بنا می‌کنند تا از بستر خلیج فارس طلا استخراج کنند. با کشف منابع دیگر در بین النهرین و آفریقا آنوناکی‌های بیشتری به زمین فرود آمده و معادن و پایگاه‌های دیگری در بین النهرین و آفریقا بنا کردند. ایگیگی‌ها گروه دیگری از انسانهای فرازمینی بودند که به دستور انکی در معادن طلای زمین کار می‌کردند.

+- انکی و آفرینش انسان

طبق کتاب «کتاب گمشده انکی» نوشته زکریا سیتچین که ترجمه‌ای است از برخی لوحه‌های سومری، ایگیگی‌ها برای رهایی از مشقت کار در معادن سر به طغیان گذاشته و دست از کار کشیدند. انکی برای جبران نیروی کار، با دستکاری‌های ژنتیکی میمونها (به قولی انسان هموساپینس) در آزمایشگاه خود گونه جدیدی از انسان یعنی گونه هموساپینس ساپینس یا انسان دانای امروزی را به وجود آورد تا در معادن طلا کار کنند. اما پس از مدتی انکی بر خلاف نظر دیگر آنوناکی‌ها با زنی از زمینی‌ها ازدواج می‌کند و صاحب فرزندانی می‌شود. بسیاری اعتقاد دارند نیمه خدایان (پسران و دختران خدایان) در مصر و آتلانتیس و همچنین رب النوع افسانه‌های یونان که مردم آنها را می‌پرستیدند فرزندان آنوناکی هستند که حاصل ازدواج نژادی بین آسمانیها و زمینی‌هایند.

این داستانی حیرت انگیز است. بیشتر تاریخ شناسان، انسان شناسان و باستان شناسان آن را به‌عنوان یک افسانه سومری در نظر می‌گیرند. اما کار سیتچین، مجموعه‌ای از هواداران و محققان سرسخت ایجاد کرده است که داستان را بسیار ارزشمند می‌دانند و برخی از آنها بر این باورند که به زودی نیبرو دوباره به ما نزدیک می‌شود.

+- داستان کتیبه‌ها

کتیبه‌های خطوط میخی باستانی که قدمت آنها به شش هزار سال پیش باز می‌گردد، قصه‌ای می‌گویند. در آنها نوشته شده که موجوداتی بنام آنوناکی از سیاره دیگری در منظومه شمسی ما، بنام نیبرو به روی زمین آمدند. اگر تابحال در این مورد نشنیده‌اید، علت آن است که علم نجوم ما، نیبیرو را به‌عنوان یکی از سیاراتی که دور خورشید می‌گردند، قبول ندارد. سیتچین مدعی است که نیبیرو وجود دارد، و حضور آن نه تنها برای گذشته نوع بشر، بلکه برای آینده او هم نقش مهمی دارد.

• انسان‌های اولیه در سومر و بابل به ترتیب نام این سیاره ایکس را نیبیرو و ماردوک گذاشته بودند.
• نیبیرین ها، مردم نیبیرو، اغلب آنوناکی، نفلیوم، الوهیوم (معادل خدایان)، و ماردوکی ها نامیده می‌شوند.
• کلمه آنوناکی به معنای از آسمان بر زمین آمدگان می‌باشد. در انجیل عهد عتیق، این ملاقات کنندگان آسمانی و بهشتی، آناکیم خوانده شده‌اند.

+- سومری‌ها و ستاره شناسی

همانطور که میدانید سومریها یکی از اولین تمدنهای شناخته شده روی زمین هستند که محل زندگیشان جایی در عراق کنونی بود. آن‌ها تعدادی لوح از خود به جای گذاشتند که خیلی جالبند. اگر شما ترجمه لوح‌های سنگی را بخوانید چیزهایی را پیدا می‌کنید که ادیان امروزی هم به آن اعتقاد دارند. بعضی‌ها میگویند منشأ برخی از عقاید دین‌های امروزی به نحوی از آنجا نشات می‌گیرد. این سومریها در ستاره شناسی بسیار پیشرفته بودند. بعضی‌ها اعتقاد دارند موجودات غیر زمینی با آنها در ارتباط بودند وگرنه نمی‌توانستند چنین علمی داشته باشند. خوب از این قضیه هم که بگذریم آنها در لوحهای سنگی، سیاره‌های منظومه شمسی را توصیف کرده‌اند و حتی طرز به وجود آمدن کره زمین و خیلی چیزهای دیگر که ستاره شناسان به تازگی آنهم با تکنولوژی جدید کشف کردند را شرح دادند.

+- کتیبه‌هایی که کشف رمز شده‌اند

در قرن ۶ قبل از میلاد مسیح، کاتبان Enuma Anu Enlil، گروهی از مردان بابلی بودند که کارشناسان حرفه‌ای در ستاره شناسی و طالع بینی محسوب می‌شدند. کتیبه‌ها اشاره‌ای به این گروه از کاتبان دارد، اما ما دقیقاً نمی‌دانیم که آنها که بودند، چه کار کردند و چگونه آموزش دیده‌اند. با این حال، برای صدها سال کاتبان، سوابق دقیقی از وقایع طبیعی بر روی زمین و آسمان به منظور پیش بینی آینده ثبت کرده‌اند. برای آشنایی با جزئیات این کتیبه‌ها اینجا کلیک کنید.

+- علامت خورشید یا گوی بالدار

این سمبل یکی از مهمترین سمبل‌های تمام اعصار می‌باشد. در اکثر تمدن‌های باستانی ردّ پایی از آن به چشم می‌خورد. توضیح کامل این علامت خارج از بحث ماست، اما گفته می‌شود که این علامت به نیرویی ماورایی (فضایی) ربط دارد و همین طور به سیاره مرموز نیبیرو.

می گویند این سمبل، از پدیده خورشید گرفتگی الهام گرفته شده است.

+- چرا به آن سیاره ایکس می گویند؟

در گذشته‌ای نه چندان دور، اخترشناسان می‌خواستند به دنبال انحرافات مشاهده شده در حرکات مداری سیاره اورانوس و نپتون، نشانه‌ای از سیاره دهمی را در منظومه شمسی بیابند. می‌گویند تاریخ هرگز تکرار نمی‌شود. با این حال، از ۱۸۶۴ و به دنبال کشف سیاره نپتون بر مبنای محاسبات اوربین لوویه، بسیاری از اخترشناسان کوشیدند این موضوع را دوباره تکرار کنند.

عده‌ای هم می‌خواستند سیاره‌ای فرضی و نزدیکتر از سیاره عطارد نسبت به خورشید را کشف کنند. برخی هنوز هم تمام سعی خود را به‌کار می‌اندازند تا سیاره‌ای بزرگ را در مرزهای نهایی منظومه خورشیدی بیابند. لوویه، برای پیش بینی وجود وضعیت قرارگیری و موقعیت نپتون، بررسی‌ها و محاسبات خود را بر مبنای انحرافاتی که حرکت اورانوس را مختل می‌کردند و در آن زمان توضیحی برای آنها نیافته بودند، پایه گذاری کرد.

+- کشف نپتون و نتیجه آن

نپتون بر اساس محاسبات ریاضیدانانی به نام‌های جان کاچ آدامز و اوربین لوویه کشف شده بود تا توضیحی بر اختلافات موجود میان مدار محاسبه شده و رصد شده سیارات اورانوس، زهره و مشتری باشد. پس از کشف نپتون، هنوز هم اختلاف نورهایی در مدار این سیارات دیده می‌شد. دامنه این اختلافات نوری حتی به مدار نپتون نیز رسیده بود. این اطلاعات و ابهامات موجود اخترشناسان را به این فرضیه سوق داد که احتمالاً باز هم سیاره دیگری این بار ماورای سیاره تازه کشف شده نپتون وجود دارد. دو دانشمند به نامهای ویلیام پیکرینگ و پرسیوال لاول، هر یک مستقل از دیگری، جرم و مسیر این سیاره فرضی را محاسبه کردند که لاول پیشاپیش آن را «سیاره ایکس» نامیده بود.

البته وی دو سری تحقیقات مجزا برای کشف دقیق این سیاره انجام داد که اتفاقاً هر دوی آنها با ناکامی همراه بود. نخستین سری از این تلاش‌ها در سال ۱۹۰۹ پایان یافت. پس از تجدید نظرهایی در محاسبات و پیش‌بینی‌هایش درخصوص مکانی که این سیاره باید وجود داشته باشد، دومین سری از تلاش‌هایش را در حد فاصل سال‌های ۱۹۱۳ تا ۱۹۱۵ انجام داد، اما آن نیز بدون نتیجه مشخصی پایان یافت.

+- کشف پلوتو

کاوش‌های تصویری که بر مبنای این محاسبات انجام گرفته بودند، تا مدتها بی‌ثمر ماندند، سرانجام اخترشناسی به نام کلاید تامبا شیئی را که این همه چشم به انتظارش بودند در منهای ۶ درجه از موقعیت پیش بینی شده، شناسایی کرد. این سیاره جدید، نام پلوتو را به خود گرفت. اما طولی نکشید که مشخصات آن (قطر ظاهری کم و درخشش آن که بسیار کمتر از پیش بینی‌ها بود) این تردید را به وجود آورد که جرم پلوتو بسیار کمتر از آن مقدار است که بتواند اختلالی به‌ویژه در حرکات اورانوس و نپتون به وجود بیاورد.

در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ رابرت هارینگتون از اخترشناسان رصدخانه نیروی دریایی آمریکا که برای نخستین بار محاسبه کرده بود پلوتو آنقدر کوچک است که نمی‌تواند اختلالی در مدار اورانوس یا نپتون ایجاد کند، رهبری تحقیقاتی گسترده برای تشخیص علت اصلی مدارهای نامنظم سیاره پلوتو را به عهده گرفت. وی این‌گونه محاسبه کرد که حتی در صورت وجود هم، سیاره X باید در فاصله‌ای معادل ۳ برابر فاصله خورشید از مدار نپتون قرار داشته باشد و در عین حال سیاره‌ای بشدت خسوف و کــسوفی باشد. مطرح‌شدن این یافته‌ها از سوی محققان و صاحب‌نظران با درک‌های متفاوتی روبه‌رو شد.

اما در سال ۱۹۷۲ دنیای علم شاهد طرح نظریه عجیب و البته بحث‌برانگیز دیگری درخصوص این سیاره بود. در آن سال ژوزف برادی از رصدخانه ملی لاورنس لیورمور به مطالعه دقیق بی‌نظمی‌هایی در دنباله‌دار هالی پرداخت. وی مدعی شد این بی‌نظمی‌ها می‌تواند ناشی از وجود سیاره‌ای در حد و اندازه مشتری باشد که در نقطه‌ای از منظومه شمسی فراتر از نپتون قرار داشته و به دور خورشید می‌چرخد.

این نظریه به دلیل آن که بسیار جنجال‌برانگیز بود از سوی اخترشناسانی نظیر برایان مارسدن از دانشگاه هاروارد آمریکا مورد حمله قرار گرفت.
او که درخصوص سیاره X تردیدهایی را مطرح کرده بود، در پاسخ به این نظریه جنجالی گفت: بی‌نظمی‌هایی که در دنباله‌دار هالی وجود دارد، تصادفی است و به‌راحتی می‌توان گفت که تنها خطاهای رصدی هستند و نه چیز دیگر.

+- رد نظریه وجود سیاره دهم

طولی نکشید که این نظریه‌ها با بحثها و مخالفتها روبرو شد. ابتدا شبیه سازیهایی که با توجه به چگالی و آلبیدویی (قدرت بازتاب، سپیدی) پذیرفتنی با این سیاره انجام گرفتند، نشان دادند که باید قدر (میزان روشنایی هر ستاره که با مقیاسی لگاریتمی سنجیده می‌شود، هر چه میزان عددی قدر ستاره بیشتر باشد، ستاره کم فروغتر است) نزدیک به ۱۱ تابش داشته باشد. مشکل بتوان باور کرد که شیئی چنان درخشان تا کنون از چشم مشاهده گران و رصد کنندگان آسمان، پنهان مانده باشد.

پژوهش‌های تصویری نیز نتیجه‌ای نداشت و سرانجام، محاسباتی که دو گروه از دانشمندان، یکی در رصدخانه نیروی دریایی آمریکا و دیگری در دانشگاه هاروارد، انجام دادند ثابت کرد که وجود چنین سیاره‌ای از نظر دینامیکی ناممکن است، زیرا با پیکربندی منظومه شمسی ناسازگار است.

+- از سر گیری تحقیقات

بار دیگر مسأله اختلال‌های بر جا مانده از حرکات اورانوس و نپتون بر سر زبان افتاد. این بار داشنمندان دیگری، با کمک محاسبه‌های رایانه‌ای خود، چهره این سیاره فرضی را چنین ترسیم کردند:

سیاره‌ای که جرم آن میان دو و پنج برابر کره زمین است، که بر مداری بسیار طویل و با زاویه بسیار شیب دار در صفحه دایرة البروج، در فاصله‌ای از خورشید که از ۵۰ تا ۱۰۰ واحد نجومی متغیر است با دوره تناوب چرخش نزدیک به ۸۰۰ سال.

شاید طی یکی از گذرهایش در پایین‌ترین مرحله، در خیلی سال پیش، این کره، حرکت قمر اصلی نپتون، یعنی تریتون را معکوس ساخته است. این ماه تنها ماه سامانه خورشیدی است که حرکت رجوعی دارد که مدار آن مخالف مدار سیاره است. ضمن آنکه پلوتو را از خانواده اقمار نپتون بیرون آورده، آن را در مدار خورشیدی قرار داده است.

هارینگتن، پس از توفیق در محاسباتش، الگوی تازه‌ای را ارائه داد: الگوی کره‌ای چهار برابر جرم زمین که در فاصله‌ای حدود ۲٫۵ برابر پلوتو، به دور خورشید می‌چرخد. این کره فرضی با قدر نزدیک به ۱۴ که در صورت فلکی عقرب واقع شده تا کنون از چشم راصدان آسمان پهناور، پنهان شده و چهره در نقاب فرو برده است.

+- رصد نیبیرو توسط ماهواره ایراس

این جرم اولین بار در ۳۰ دسامبر سال ۱۹۸۳ توسط ایراس (ماهواره ستاره شناسی مادون قرمز) دیده شد. طرفداران نیبیرو بر این عقیده هستند که تلسکوپ ایراس در حقیقت سیاره سرگردان را رصد کرده است.

+- واکنش روزنامه‌ها

خبر رصد سیاره X توسط ایراس در ۶ روزنامه به چاپ رسید هرچند که در ۱۹۸۴ ناسا وجود سیاره دهم را منکر شد.
گزارش نیویورک تایمز: Jan ۳۰, ۱۹۸۳

چیزی در دورترین نقطه منظومه شمسی ما وجود دارد که اورانوس و نپتون را به شدت با خود می‌کشد. یک نیروی جاذبه قوی که این دو سیاره غول پیکر را دچار آشفتگی می‌کند و باعث ایجاد بی نظمی‌هایی در مدارهای آن‌ها می‌شود. این نیرو حاکی از حضوری نامرئی و دور است، حضور یک جرم بزرگ – یا همان سیاره ایکسی که مدتها دنبالش بوده‌ایم. ستاره شناسان چنان از وجود این سیاره اطمینان دارند که نام آن را «سیاره ایکس – دهمین سیاره» [بدون در نظر گرفتن ماه و خورشید] گذاشته‌اند.

گزارش واشنگتن پست: Dec ۳۱, ۱۹۸۳

یک جرم آسمانی که احتمالاٌ به بزرگی سیاره مشتری است و احتمالاٌ چنان به زمین نزدیک است که قسمتی از منظومه شمسی خواهد بود که تابحال در سمت صورت فلکی اریون (شکارچی) یافت شده است. این جرم چنان اسرارآمیز است که ستاره شناسان نمی‌دانند کدام یک از این موارد است:

• یک سیاره است
• یک ستاره دنباله دار غول پیکر
• یک شبه ستاره که هرگز آنقدر داغ نبوده که تبدیل به ستاره شود
• یک کهکشان دور که بسیار جوان و هنوز در مراحل آغازین شکل دهی اولین ستارگانش است
• و یا یک کهکشانی که چنان در غبار فرو رفته که هیچ نوری از ستارگان آن هرگز از آن عبور نمی‌کند

+- نقش SPT و هارپ

البته این فقط پاره‌ای از جزییات بوده است. بسیاری بر این عقیده هستند که ناسا پی به وجود این سیاره برده است و می‌خواهد با پنهان نگه داشتن آن از وحشت مردم جلوگیری کند. هم اکنون پایگاهی در قطب جنوب مشغول بررسی سیاره نیبیرو هستند. گفته می‌شود که پروژه عظیم هارپ هم در راستای رصد نیبیرو به کار گرفته شده است.

+- چرا نیبیرو برای ما مهم است؟

نیبیرو و آنوناکی دو نام به هم چسبیده هستند که یکی بدون دیگری معنا ندارد. حضور آنوناکی بر زمین و آثار و دخالت‌های آن‌ها در این سیاره غیر قابل چشم پوشی است. پس ستاره‌ای که خاستگاه این موجودات یا خدایان است نیز از اهمیت فراوانی برخوردار است.

+- از نیبیرو چه می دانیم؟

گرچه نیبیرو را سیاره دوازدهم خوانده‌اند، جالب این است که این سیاره به منظومه شمسی ما تعلق ندارد. در حقیقت، سیاره‌ای است از یک منظومه شمسی دیگر که ستاره دیگری، خورشید آن بوده و خاموش شده است. طبق داده‌های کلی نیبیرو ستاره ایست تاریک معروف به دوقلوی خورشید در منظومه شمسی. این ستاره مانند زمین به دور خورشید می‌چرخد اما در عین حال سیارات و ماههایی دارد که به دور آن گردش می‌کنند. مدار نیبیرو بسیار دورتر از مدار پلوتو است و در حال چرخش تا ۵۰ میلیارد مایل از خورشید فاصله می‌گیرد. گفته می‌شود. سیاره نیبیرو هر ۳۶۰۰ سال یکبار وارد مدار نزدیک به زمین می‌شود و باعث تغییرات آب و هوایی و فعالیت‌هایی در سطح پوسته زمین می‌شود.

طبق کتابهای سیتچین، مدار نیبیرو به دور خورشید بیضی است، که این مدار، نیبیرو را بسیار دورتر از پلوتو در دورترین نقطه قرار می‌دهد، و نزدیکترین فاصله‌ای که با خورشید خواهد داشت، منتهی الیه کمربند سیارکها (آسترویدی) است. (کمربند سیارکها نواری از فضا را بین مدارهای مریخ و ژوپیتر اشغال می‌کنند) ۳۶۰۰ سال طول می‌کشد تا نیبیرو مدار خود را یک دور کامل کند و آخرین باری که از خورشید گذشته است، حدود ۱۶۰۰ سال قبل از میلاد مسیح بوده است.

+- نظریه تشکیل کمربند سیارک‌ها

گفته می‌شود کمربند سیاره‌ای به خاطر برخورد یکی از ماههای نیبیرو و سیاره سابق منظومه شمسی (بین مریخ و مشتری) شکل گرفته است که منجر به تشکیل سطحی از خرده سنگ در این مدار گشته.

+- چگونگی تأثیر گذاری نیبیرو بر زمین

برخی بر این باورند که آنوناکی های نیبیرو به‌زودی مجدداٌ به زمین باز می‌گردند. همانطور که الان می‌توانید تصور کنید، تاثیرات جاذبه‌ای یک سیاره بزرگ و قابل ملاحظه – وقتی که به قسمت داخلی منظومه شمسی نزدیک می‌شود، می‌تواند اثرات ویرانگری بر مدارهای دیگر سیارات داشته باشد. در اثر این نزدیکی اکوسیستم زمین به هم می‌ریزد. سونامی – طوفان‌ها و گردبادهای غول آسا شکل می‌گیرند. آتشفشانها فوران می‌کنند و جای قطبهای مغناطیسی شمال و جنوب عوض می‌شوند. در نتیجه این تغییرات زلزله‌های بزرگ رخ می‌دهند و آب دریاها و اقیانوسها بالا می‌آیند.

امروزه حواث طبیعی زیادی کره زمین را تهدید می‌کنند. آیا به‌راستی این همه حوادث غیر مترقبه می‌تواند بخشی از چرخه طبیعی زمین باشد؟ آیا این احتمال وجود دارد که علت اصلی این حوادث را می‌بایست در ورای فضای کره زمین جستجو کنیم و یا حداقل امکان آن را بدهیم که چنین تحولات سریعی می‌تواند منشاء فرا زمینی هم داشته باشد؟

حال مسئله‌ای پدید می‌آید. اگر بگوییم که نزدیک شدن نیبیرو به زمین دچار این تغییرات جدی در زمین می‌شود، شاید عکس این قضیه هم صادق باشد. یعنی زلزله‌های امروزه، فوران آتشفشان ها و گرمای زمین همگی به خاطر نزدیک شدن سیاره‌ای با جاذبه بالا به زمین می‌باشد.

+- چه عاملی باعث گرمای در حال افزایش زمین شده؟

همان طور که میدانید؛ عده زیادی گرمای زمین را بر اثر گازهای گل خانه‌ای دانسته‌اند به طوری که این گازها در جو قرار می‌گیرند و موجب جلوگیری از خروج پرتوهای گرمایی یا فرابنفش زمین می‌شوند. این فرضیه که بسیار به آن تکیه می‌شود؛ به عنوان یک دروغ بزرگ از آن یاد شده است.

عده‌ای معتقدند که گرمای زمین بر اثر فعالیت‌های ستاره‌ها و جابجایی ستاره‌های دنباله دار از جمله نیبیرو است. کسانیکه مدافع وجود نیبیرو هستند معتقد به جعلی بودن گرم شدن زمین (لینک مستند تهیه شده) و اثر گاز دی اکسید کربن بر آب و هوا هستند و معتقدند گازهای گلخانه‌ای سبب گرم شدن زمین نمی‌شوند و آب شدن یخهای قطب به دلیل بالا رفتن دمای زمین نیست. سال‌ها پیش گروهی از دانشمندان هواشناسی و زمین شناسی دست به آزمایشات و تحقیقاتی زدند و پرده از یک دروغ جهانی برداشتند.

پدیده‌ای به نام گرم شدن زمین بر اثر گازهای گلخانه‌ای یک داستان تخیلی بیشتر نیست. نتایج این تحقیقات به همراه مدارک علمی توسط این افراد در این وب سایت قابل دسترسی است.

بنابر این طبق ادعای مدافعین این نظریه، گرم شدن زمین بر اثر گازهای گلخانه‌ای تنها یک فرضیه یا چیزی کم‌تر از آن است و اصلاً پایه و اساس علمی چندانی ندارد.

اگر علت گرم شدن زمین را فعالیت‌های سیاره نیبیرو که هر ۳۶۰۰ سال به زمین نزدیک می‌شود بدانیم؛ بنابراین جاذبه این سیاره موجب بالا آمدن مواد نیمه جامد درون زمین می‌شود یعنی همان حالتی که هنگام نزدیک شدن ماه به زمین اتفاق می افتد اما از آن جایی که این سیاره یا ستاره چندین برابر زمین است؛ مسلماً نتایج عظیم‌تری خواهد داشت.

آیا نیبیرو بر دیگر سیارات نیز تأثیر می‌گذارد؟
بله. دانشمندان در این روزها پی برده‌اند که جرمی بر روی منظومه شمسی تأثیر گذشته است به طور مثال می‌توان به اخبار زیر اشاره کرد:

• قمر نپتون -تریتون- گرم‌تر شده است (بی بی سی ساینس ۲۵ جولای ۱۹۹۵)
• پلوتو گرمای بی سابقه‌ای را تجربه می‌کند (۲۲ اکتبر ۲۰۰۲ اخبار تکنولوزژی دانشگاه ماسا چوست)
• فعالیت آتشفشانی در قمر مشتری‌ای او (ایکاروس استرونومی نوامبر ۲۰۰۲)
• گرمای مریخ (ای بی سی دسامبر ۲۰۰۲)
• و همچنین گرمای زحل در سایت اینتر استار که توسط چند تن از دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا مورد بررسی قرار گرفت که کاملاً گرما در جو زحل مشاهده می‌شد.

+- نیبیرو کجاست و چه زمانی به ما می‌رسد؟

حتی منجمین و ستاره شناسان برجسته هم مدت مدیدی این فرضیه را که سیاره ناشناخته‌ای - سیاره ایکس – ممکن است در آن طرف مدار پلوتو وجود داشته باشد، مورد مطالعه قرار داده‌اند. وجود چنین سیاره‌ای در آنجا می‌تواند شرحی از بی نظمی‌هایی را که در مدارهای نپتون و اورانوس وجود دارد بدهد. این جرم غیر قابل رویت به نظر می‌رسد آنها را به شدت می‌کشد.

برای درک بهتر تاثیرات حرکت نیبیرو و نحوه چرخش آن به دور خورشید، کارشناسان فضایی، مدلی را تهیه کرده‌اند که تصاویر آنها با توضیحات مربوطه در این لینک نشان داده شده است.

+- آیا تاریخ تکرار می‌شود؟

بسیاری از سایتهایی که به وجود نیبیرو و نزدیک شدن و تأثیر مخرب آن بر روی کره زمین و پایان حیات بشر اعتقاد دارند، مهم‌ترین دلیل خود را وقوع حوادثی بزرگ در طی حیات انسان بر روی کره زمین و مخفی شدن تمدنهای پیشرفته گذشته و باقی ماندن آثار حیرت انگیز آنها مثل تمدن سومریان، مصر باستان و مایاها و کشف اجزایی از قاره آتلانتیس در قعر اقیانوس اطلس و نشانه‌هایی از تمدن مو (لموریا) در ژاپن و یا جزایر هاوایی ذکر می‌کنند و معتقدند که در دوره‌های متوالی حیات بر روی زمین، تمدن‌هایی ایجاد و پیشرفت نموده که یکباره با حوادثی نظیر زلزله و سیل و غرق و شدن و یا آتشفشانهای عظیم و برخورد شهابسنگ های عظیم از بین رفته‌اند و آثار بجا مانده از سومریان و مایاها و نقاشی‌های مصر باستان حاکی از آن است که هر دوره‌های مختلف حیات بشر با نزدیک شدن ستاره‌ای بالدار که تصاویر رمزی آن در همه تمدنهای پیشین وجود دارد، حوادثی عظیم روی داده و تقریباً موجب از بین رفتن نسل بشر شده و مجدداً پس از آن بازماندگان آنها با انتشار بر روی زمین و یافتن مکانهای جدید برای زندگی، دوره بعدی حیات را آغاز نموده‌اند.

+- آیا نیبیرو همان اریس هست؟

در ۲۱ اکتبر ۲۰۰۳ عکس‌هایی از این سیاره توسط تلسکوپ ۴۸ اینچ پالومار گرفته شد اما فاصله این سیاره آن‌چنان زیاد بود که حرکت آن در پس‌زمینه ستارگان تا سال ۲۰۰۵ که داده‌های مربوط به این شیء دوباره مورد بررسی قرار گرفت مشاهده نشد. در ژانویه سال ۲۰۰۵ میلادی دانشمندانی به‌نام مایکل ای براون و چاد تراجیللو و دیوید آل رابینوویتز، عکس‌ها و داده‌های مربوط به این اکتشاف را مورد بررسی قرار دادند که موجب کشف سیاره اریس شد و ابتدا نام آن را X برگرفته از Xena گذاشتند. تلاش‌های بعدی منجر به کشف قمری برای این سیاره شد. این قمر دیسنومیا نام دارد. در سال ۲۰۰۵ پس از مشخص شدن مدار سیاره ایکس و قمر آن، نام آن را رسماً اریس [با شماره رسمی ۲۰۰۳ UB۳۱۳] گذاشتند.

علاوه بر اریس، نمسیس، سدنا و V۸۳۸ Mon هم کاندیدای نیبیرو بودن هستند.

+- چرا دولت‌ها دست به مخفی کاری می‌زنند؟

اما با نزدیک شدن نیبیرو به زمین به زودی این جرم آسمانی در آسمان ما قابل رویت خواهد بود. برخی معتقدند تا پیش از رسیدن نیبیرو به نزدیکی مدار زمین، ناسا با یک تئوری جدید خبر از عبور یک ستاره دنباله دار و یا یک جرم آسمانی بزرگ را خواهد داد که احتمالاً سنگی جدا شده از اقمار مشتری است!

دلیل سرپوش گذاری بر روی این مسئله به گمان عده‌ای از محققان جلوگیری از یک وحشت جهانی است و همچنین پنهان کردن تکنولوژی و علومی فوق پیشرفته دولتها برای سفر به سایر جهانها است.

شاید آن‌ها می‌دانند این امر حتمی است و چاره‌ای از آن نیست و نمی‌توان جلوی نزدیک شدن این سیاره را گرفت و آنچه باید اتفاق بیفتد خواهد افتاد و خبر دادن آن به‌طور رسمی موجب مختل شدن زندگی عادی مردم می‌شود و نباید مردم را از آن آگاه کرد.

+- پدیده ظاهر شدن دو یا چند خورشید در آسمان

از سویی دیگر در سالهای گذشته پدیده دیده شدن دو خورشید در آسمان در نقاط مختلف جهان ثبت شده که می‌تواند نشان از صحیح بودن فرضیه نزدیک شدن نیبیرو به زمین باشد. تصاویر و کلیپهای متعددی در سایتهای مختلف و از جمله یوتیوب در خصوص مشاهده شدن دو خورشید در آسمان وجود دارد که غیر قابل انکار است ولی باز ناسا اصرار دارد که این کلیپها تقلبی و با استفاده از دو لنز مختلف تصویر برداری و مونتاژ شده‌اند و این در حالی است که مشاهدات مختلف در نقاط مختلف جهان به حدی است که نمی‌توان نسبت دروغ به همه آنها داد. پدیده ظاهر شدن دو خورشید در آسمان ابتدا در قطب جنوب مشاهده شد و سپس در کشورهای نیمکره جنوبی و در سال جاری نیز این پدیده در اسپانیا و آلمان گزارش شده است. در سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۰۹ نیز در کشورهای شیلی و مکزیک و سایر کشورهای آمریکای جنوبی و نیز در آیداهو در آمریکا این پدیده گزارش شده است.

+- توضیح علمی خورشیدهای دروغین یا کاذب

این پدیده به طور رسمی سان-داگ خوانده می‌شود ولی به نام های هاله، خورشید کاذب، حضیض خورشید، خورشیدهای دروغین و یا پارهلیا نیز شناخته می‌شود. خورشید کاذب معمولاً اغلب زمانی دیده می‌شود که خورشید در آسمان پایین باشد نه در هنگام نیم روز.

هاله یا خورشید کاذب هنگامیکه نور خورشید از میان بلورهای بسیار ریز و تخت موجود در جو می‌گذرد و شکسته و منعکس می‌شوند، به وجود می‌آیند. این بلورهای یخ، بسته به جهت و اندازه‌شان و اندازهٔ ابرهای سیروس در آسمان، مانند یک منشور نور خورشید را خم کرده و حلقه‌ای به دور آن به وجود می‌آورند. شکل هاله هم بستگی به ارتفاع خورشید در آسمان دارد.

وقتی نور خورشید از میان دو طرف یک کریستال مسطح عبور می‌کند، هر دو زاویه از اشعه خورشید و جهتگیری کریستال‌ها بر شکل و رنگ سان داگها اثر می‌گذارد. کریستال‌های غیرهمتراز یا لرزان، سان داگهای رنگارنگ و کشیده را ایجاد می‌کنند، وقتی نور از میان کریستال‌ها تحت زوایای انحرافی غیرمطلوب تا ۵۰ درجه عبور می‌کنند دنبالهٔ سان داگ Tail را ایجاد می‌کنند که دورتر از خورشید امتداد پیدا می‌کنند.

خورشیدهای کاذب همیشه با خورشید زاویه ۲۲ درجه می‌سازند، زیرا ساختمان بلوری یخ شش گوش است.

اما آیا تمام سان داگ ها را باید ناشی از یک پدیده هواشناسی دانست؟ یا پدیده‌هایی وجود دارند که علم قادر به پاسخگویی درباره آنها نیست؟ پدیده‌ای مثل معجزه خورشید که بعداً درباره آن خواهم نوشت.