۴ پروژه علمی وحشتناک!

گاهی وقت‌ها از میان تحقیقات دانشمندان اخباری شنیده می‌شود که آگاهی از تبعات آن‌ها لرزه براندام هرمخاطب بی طرفی می‌اندازد. اما آیا دانشمندان با ایده های درخشانشان به سمت ترسناک‌تر کردن دنیا قدم بر می‌دارند؟ دراینجا چهار تا از شاخه های دانش‌های روز را بررسی کردیم که بیشتر از بقیه ترسناک به نظر می‌رسند.

4- مریخ حمله می‌کند

اکتشافات و تحقیقات، اطلاعاتی را در خصوص خاک سیاره مریخ و آب و هوای آن فراهم کرده است. اما ناسا می‌خواهد در چهارچوب ماموریت «بازگشت نمونه» در آینده نه چندان دور، تکه ای از خاک مریخ را به زمین بیاورد. اما چه اتفاقی رخ خواهد داد اگر تعدادی ویروس مریخی، همراه این تکه خاک مریخ به زمین آورده شود و در زمین منتشر شوند؟

اما چرا؟
تحقیقاتی که تا امروز روی مریخ انجام شده، نمی‌تواند همه جنبه های حیات در این سیاره و ابهامات دانشمندان را پاسخ دهد. برای تکمیل این پژوهش‌ها باید تکه ای از خاک مریخ به زمین بیاید و در این صورت دانشمندان وقت کافی خواهند داشت تا روی آن آزمایش کنند.

بهانه ای برای ترسیدن
طرح ناسا برای آوردن تکه ای از مریخ به زمین این گونه است که این نمونه در یک تاسیسات کاملاً محافظت شده قرار خواهد گرفت. مارگارت ریس، مدیر تحقیقات موسسه پژوهشی سلاح‌های شیمیایی، می‌گوید، تنها چیزی که ممکن است دراین خصوص موجب نگرانی شود، ماده ای است که قابلیت ساخت مجدد خود را داشته باشد مثل یک ویروس.

او می‌گوید: «اگرهمراه این خاک مواد رادیواکتیو یا سم باشد، به راحتی می‌توانیم مساله را حل کنیم».

دکتر ریس معتقد است که نمونه آورده شده از مریخ می‌تواند به همان اندازه برای زمین خطرناک باشد که میکروب‌هایی که استعمارگران اروپایی، ناخواسته با خود به قاره تازه کشف شده آمریکا بردند و باعث قتل عام سرخپوستان شد. چون آن‌ها آنتی ژن لازم را درخونشان نداشتند. البته او می‌گوید که در خصوص حفاظت بیولوژیکی به پیشرفت‌های زیادی رسیده‌ایم. با این حال باید نمونه‌ها برای جلوگیری از هر گونه اتفاقی، استرلیزه شوند.

3- حشرات؛ جاسوسان جنگ

در ژانویه سال جاری، در کنفرانسی در سورنتو ایتالیا، محققان دانشگاه کالیفرنیا در برکلی و دانشگاه میشیگان جماعت را شوکه کردند. آن‌ها یک سوسک کوچک میوه را که زنده بود و از راه دور کنترل می‌شد، به نمایش گذاشتند. این سوسک در واقع بخشی از طرح پنتاگون (وزارت دفاع آمریکا) است که HI- MEMS نام دارد. البته نام واقعی این طرح، سیستم میکرو الکترو مکانیک حشرات هیبریدی است. هدف این برنامه، کنترل موجودات خزنده و کوچک به عنوان ابزار نظامی است. اخیراً تیمی در دانشگاه برکلی یک سوسک را ساخته‌اند که می‌توان آن را شلیک کرد. این سوسک پس ازآنکه روی زمین فرود می‌آید، می‌تواند به سمت راست یا چپ حرکت کند. این گونه به نظر می‌رسد که کاربرد این حشرات، جاسوسی و جمع آوری اطلاعات جنگ است.

اما چرا؟
برای سال‌ها، دارپا (بخش پژوهشی وزارت دفاع ایالات متحده) تلاش کرده تا وسایل نقلیه ای بسیار کوچک بسازد. مانند هواپیماهای بسیار کوچک که می‌توانند مانند زنبور در مناطق جنگی، عملیات انجام دهند. آن‌ها سراغ حشرات رفتند چون شبیه سازی اندام آن‌ها آسان است. آن‌ها پرطاقت، سریع و چابک هستند. همچنین اگر دیده شوند هم زیاد جلب توجه نمی‌کنند.

بهانه ای برای ترسیدن
این حشرات سرباز، هر چقدر هم زشت باشند هنوز تهدیدی برای القاعده یا حتی برای حریم خصوصی مردم محسوب نمی‌شوند. این سوسک‌های میوه جدا از الکترودها و آنتن‌های رادیویی که در خود دارند، چیز دیگری نمی‌توانند حمل کنند. اما محققان در حال مطالعه روی نوعی از این دست حشرات مکانیکی هستند که بتوانند بار بیشتری حمل کنند. آن‌ها همچنین در نظر دارند تا اعضایی برای این حشرات بسازند تا بتوانند با حرکت حشره، نیرو از خودشان بگیرند نه از باتری. اما قسمت ترسناک ماجرا اینجاست که دانشمندان دانشگاه برکلی اکنون می‌توانند سیستم‌های میکرو الکترو مکانیک را درخلال دوران شفیره بودن سوسک، در بدن آن قرار دهند. بنابراین سوسکی با الکترود خواهد بود که می‌توان آن را از راه دور کنترل کرد. البته هنوز ممکن نیست که حشرات به سربازان جنگ بپیوندند. علاوه بر این، عمر کوتاه حشرات ممکن است که سرمایه گذاران روی این طرح را به این فکر بیندازد که این سرمایه گذاری کار بیهوده ای است.

2- مواد مخدر از نوع مهربان

سال ۲۰۰۵، در سوئیس روی ۲۹ نفر، ماده مخدر neuropeptide oxytocin آزمایش شد. این ماده به «داروی عشق» معروف است و کسی که این ماده را مصرف می‌کند، به همه اعتماد می‌کند و روابط اجتماعی‌اش را بر اساس اعتماد با دیگران برقرار می‌کند. نکته جالب اینجاست که این دارو درست یک ساعت قبل از آنکه این ۲۹ نفر برای خرید سهام اقدام کنند، به آن‌ها داده شد. تقریباً نیمی از این ۲۹ نفر تمامی پولشان را برای خرید سهام شرکتی ناشناخته و کوچک خرج کردند. حالا بعضی از سیاستمداران می‌گویند که ممکن است ارتش آمریکا از این داروی مخدر به عنوان نوعی سلاح استفاده کند.

اما چرا؟
میخائیل کوزفلد، رئیس محققانی که این آزمایش را در دانشگاه زوریخ انجام داده‌اند، می‌گوید ارزش حقیقی این دارو ممکن است در درمان کسانی که دچار اختلال و اضطراب اجتماعی هستند یا کمک به درمان بیماری اوتیسم و سندرم اسپرگر، مورد توجه واقع شود. اما جاناتان مارنو، یک بیوشیمی دان در دانشگاه پنسیلوانیا و نویسنده کتاب «جنگ‌های ذهنی» معتقد است که می‌تواند از این دارو در آسان کردن روند بازجویی یا مذاکرات یا پایان دادن به درگیری‌های مسلحانه استفاده کرد.

بهانه ای برای ترسیدن
البته نگران این باشید که یک جیب بُر، این ماده مخدر را با یک اسپری به چشم شما اسپری کند. چون از این طریق اثری ندارد. اما اگر این دارو از طریق بینی وارد بدن شود، ممکن است عمل کند. در این صورت این دارو می‌تواند در خفت گیری‌ها مفید باشد. البته ظاهراً استفاده از این ماده در بازجویی‌ها هم آغاز شده است. سال گذشته، مالکوم داندو که بیوشیمی دان است اعلام کرد داروهای مسکن بخشی از طرح و برنامه برای ساخت سلاح‌های بیوشیمیایی است ولی ما نباید بدون اینکه شناخت کاملی از داروها داشته باشیم، آن‌ها را در ساخت سلاح‌های شیمیایی به کارگیریم. مثلاً اخیراً نتایج یک تحقیق، نشان داده که oxcytocin حتی ممکن است رفتار ضد اجتماعی را هم افزایش دهد.

1- لبخند بزن پلیس

سال ۲۰۱۰ چیزی نزدیک به ۵۰۰ نفر از کارکنان خطوط آهن سریع السیر توکیو در مقابل دوربین قرار گرفتند تا توسط برنامه ای که از لبخندهای آن‌ها اسکن تصویری می‌گیرد، اسکن شوند. این برنامه می‌تواند خطوط چهره و میمیک صورت را اسکن کرده و آن را از یک تا ۱۰۰، درجه بندی و دسته بندی کند. چنین برنامه‌هایی تنها آغاز راه هستند. روزی فرا خواهد رسید که برنامه های شناخت رفتاری می‌توانند یک نفر را از میان صدها نفر انتخاب کرده و به درستی مورد شناسایی قرار دهند.

اما چرا؟
برنامه ای که ژاپنی‌ها از آن استفاده می‌کنند، نسخه ای از یک نرم افزار هوشمند است که می‌تواند تغییرات چهره را شناسایی و آن را تحلیل کند. مثلاً این نرم افزار برای رانندگان قطار مورد استفاده قرار گرفته است و می‌تواند به راحتی از روی تغییرات خطوط چهره‌ها بفهمد که آیا راننده خسته شده یا نه. این نرم افزار همچنین از سوی صدها سازمان و شرکت ژاپنی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

بهانه ای برای ترسیدن
نرم افزارهای رفتار شناسی پیش از این نیز به زندگی ما وارد شده بودند. سیستمی به نام NICE به مراکز تلفن کمک می‌کند که وقتی یک مشتری عصبانی شد، اطلاعات مربوط به او ثبت شود و یک سیستم نظارتی نظیر Perceptrak می‌تواند رفتارهای مشکوک را با یک دوربین، شناسایی و ثبت کند. محققان سراسر دنیا در حال بررسی این مساله هستند که چنین فناوری‌ای، چه کارهای دیگری می‌تواند انجام دهد؛ مثلاً نسل بعدی چنین نرم افزارهایی مثل آنچه انگلیسی‌ها ساخته‌اند، می‌تواند شیوه راه رفتن یا لبخند زدن افراد را هم تحلیل کند. حتی شاید اتاق نشیمن شما بتواند در تحلیل شخصیت شما مورد استفاده قرار گیرد. سال گذشته هم، سونی برای پلی استیشن ۳ خود یک نرم افزار شناسایی خلق و خوی افراد منتشر کرد! همه این‌ها یعنی در ذهنتان هم نمی‌توانید چیزی را پنهان کنید. وحشتناک نیست؟