۱۰ فناوری عجیب در آینده‌ای نزدیک!

انسان روز به روز افسار آینده را بیشتر در دست خود می‌گیرد و برای این‌کار هر روز ابزار و وسائل جدیدی می‌سازد. در واقع هر چه به سمت آینده می‌رویم طرز فکرمان درباره زندگی اصلاح می‌شود و آن‌هایی که باهوش‌تر از بقیه‌مان هستند سعی می‌کنند با شناخت نیازها، فناوری هایی را برای‌مان طراحی کنند که بیش از پیش به سلطه‌مان بر جهان ادامه بدهیم. ما در زمانه‌ای زندگی می‌کنیم که رؤیاهای اجدادمان به واقعیت پیوسته است، اما خودمان هم رؤیاهایی داریم که در زمان فرزندان‌مان به واقعیت خواهد پیوست.

با مطالعه «۱۱ فناوری آینده نزدیک» با ما باشید تا ببینید در ۳۰ سال بعد زندگی آدمیزاد چه فناوری عجیب و تغییرات جالبی را تجربه خواهد کرد.

10- آبشش مصنوعی

ما در دنیایی به وجود آمدیم که زمانی سرتاسرش را آب فرا گرفته بود. اما بدن‌مان برای زندگی در زیر آب ساخته نشده‌است. برای تبدیل شدن به یک موجود کامل‌تر باید بتوانیم زیر آب هم نفس بکشیم. مخترعی به نام آلون بُدنِر در زمینه ساخت آبشش مصنوعی به توفیقاتی دست پیدا کرده است. او نمونه اولیه محصولی را طراحی کرده است که LikeAFish نام دارد (مثل‌یک‌ماهی). فناوری LikeAFish به انسان این قابلیت را می‌بخشد که هنگام شنا در زیر آب، از آب اکسیژن تولید کند. درست مثل یک ماهی. درحال‌حاضر سایز و وزن این آبشش اولیه مشکل دارد، اما پیشرفت این پروژه خیلی سریع است و احتمالاً پس از رفع مشکلات آن طولی نخواهد کشید که غواص‌ها به جای استفاده از مخزن اکسیژن از این ابزار برای زیرآبی رفتن استفاده کنند.

9- ربات‌های کشاورزی

همه جا صحبت از هوش مصنوعی است. ربات‌ها دیگر محدود به انیمه‌های ژاپنی و فیلم‌هایی مثل ترمیناتور نیستند و همین الان هم در صنایع سنگین، کارهای سخت را برای انسان انجام می‌دهند. حتی برای مصارف خانگی نظیر جارو کردن خانه یا بچه‌داری هم ربات‌های باحالی ساخته‌شده‌است. جایی که این وسط سرش بی‌کلاه مانده کشاورزی است. کشاورزی از قدیمی‌ترین شغل‌های انسان متمدن است. ماشین‌آلات بسیاری برای سهولت و بهره‌وری بیشتر کشت و زرع تولید شده‌است، بااین‌حال هنوز قسمت عمدهٔ کار به گردن انسان است. اکنون شرکتی در بوستون آمریکا شروع به ساخت ربات برای کارهای کشاورزی کرده است که می‌گویند ربات‌هایش قادرند ۴۰% از کارهای یدی را به صورت اتوماتیک انجام دهند.

ربات دیگری هم در ژاپن ساخته‌شده‌است که سرش می‌شود توت فرنگی‌ها کی رسیده‌اند و آماده چیدن هستند. دانشگاه معروف MIT هم یک باغچه کوچک گوجه گیلاسی دارد که کلاً اختیارش را داده‌اند دست یک ربات. خوبی ربات‌ها این است که می‌توانی ۲۴ ساعته آن‌ها را بگذاری پای کار و خیالت راحت است که غُر نخواهند زد.

8- قرص‌های ضد آفتاب

در زمان ما هنوز هم این اصطلاح باب است که مثلاً می‌گویند برای فلان کار قرص نساخته‌اند، باید زحمت بکشی بروی سخت کار کنی تا آن‌را به دست بیاوری. اما در آینده برای خیلی از کارها قرص می‌سازند تا آن‌را بندازی در دهانت و یک لیوان آب هم پشت‌بندش سر بکشی و کارت راه بیفتد. یکی از این قرص‌ها قرار است شما را در برابر اشعه خورشید محافظت کند. آیندگان دیگر نیازی ندارند سه ساعت وقت صرف کرم مالیدن به پوست خود بکنند. قرصش را بالا می‌اندازند و خلاص. همین الان که ما صحبتش را می‌کنیم دکتر پل لانگ از دانشگاه King’s College در لندن، که مسئولیت این پروژهٔ سه ساله را دارد، اذعان داشته که همین الان هم این قُرص اختراع شده‌است اما در حال انجام تست‌هایی بر روی آن هستند که ثابت شود اثرات مضری بر روی بدن انسان ندارد. دکتر لانگ می‌گوید که در حالت خوش‌بینانه احتمالاً این قرص تا ۱۰ سال آینده به بازار خواهد آمد. اما الان هیچ‌چیزی به نام قرص ضد آفتاب وجود ندارد.

7- کامپیوترها و موبایل‌هایی به قطر کاغذ

نظرتان چیست که قطر تلفن هوشمندتان اندازه یک کاغذ باشد و بتوانید آن‌را لوله کنید داخل جیب‌تان بگذارید یا زیر شیشه میز عسلی فرو کنید؟ خیلی حال می‌دهد، نه؟ پاساژ علائدین‌ها و خیابان جمهوری‌های آینده پر خواهند بود از این نوع موبایل‌های کاغذی، تلویزیون‌های کاغذی و سایر وسیله‌های الکترونیکی دیگر. الان که ما با شما صحبت می‌کنیم پروژه‌هایی در رابطه با لاغر کردن اسمارت‌فون‌ها و تبلت‌ها در حال اجراست. محصولی به نام Papertab در نمایشگاه CES ۲۰۱۳ رونمایی شده و دو دانشگاه آمریکایی و کانادایی هم طی یک پروژه مشترک به نام Paperphone موبایلی با قطر یک کاغذ طراحی کرده‌اند.

دکتر روئل ورتگال از دانشگاه کوئینز در این باره می‌گوید: آینده این شکلی است. از ۵ سال آینده همه چیز را به همین شیوه خواهند ساخت.

6- ساخت دندان طبیعی

رفتن به دندان‌پزشکی یکی از مخوف‌ترین کارهایی است که یک نفر می‌تواند انجام بدهد. اما مگر راه فراری هم هست؟ دندان که پوسید و عصب که شروع به تیر کشیدن کرد راه دیگری برای آدم باقی نمی‌گذارد. معمولاً آسیب‌هایی که به دندان‌ها وارد می‌شود دائمی است و باید تا آخر عمر با آن‌ها سر کنید. اگر هم مجبور به کشیدن دندان‌ها شوید که باید بروید سراغ دندان مصنوعی و هر شب آن‌ها را داخل لیوان، بگذارید بالای سرتان. حالا خبر خوب این‌جاست که دانشمندان، با بررسی سیستم دندان درآوردن تمساح (آلیگاتور)، کم کم دارند موفق می‌شوند که بتوانند برای آدمی که دندان‌هایش ریخته، دندان طبیعی برویانند. جالب بود نه؟

بنا بر تحقیقات آزمایشگاهی در ایالت یوتای آمریکا در نوامبر ۲۰۱۲، انسان‌ها هم تحت شرایط آزمایشگاهی و با ایجاد یک سری اصلاحات می‌توانند چیزی شبیه به سیستم دندان درآوردن تمساح را شبیه سازی کنند.

5- تلویزیون هولوگرافیک (تلویزیون تمام نگار)

همه این اختراعات یک طرف و تلویزیون هولوگرافیک یک طرف. اصلاً بگذارید خیال‌تان را راحت کنم. من حاضرم دندان نداشته باشم و گوشی تلفنم اندازه جعبه رطب مضافتی باشد و پوست صورتم آفتاب سوخته باشد و خودم زمین را برای برداشت سیب‌زمینی بیل بزنم و موقع زیر آب رفتن هم مثل اجدادم نفس حبس کنم، اما یک تلویزیون هولوگرافیک داشته باشم. آینده زمانی است که در نانوایی بربری‌هایش تلویزیون LED و FULL HD و 4K وجود داشته باشد و در خانه‌ها تلویزیون‌های هولوگرافیک یا تمام نگار. در نسل بعدی تلویزیون‌ها دیگر سایز صفحه نمایش یا کیفیت پیکسل‌های آن‌ها اهمیتی نخواهد داشت. چیزی که برای تلویزیون‌های آینده مهم خواهد بود محوطه دید است. بچه‌های دانشگاه MIT اخیراً تراشه‌ای ساخته‌اند که قادر است تصویری هولوگرافیک را با نرخ ۵۰ گیگاپیکسل در ثانیه تولید کند و مرزهای بین واقعیت و تصویر را به صفر برساند. البته اگر هم‌اکنون بخواهند با این فناوری تلویزیون بسازند، هزینه‌اش سر به فلک می‌کشد، اما مایکل بوو از تیم رسانه‌های تصویری MIT می‌گوید که این فناوری خیلی گران تمام نمی‌شود.

براساس پیش‌بینی بوو، تولید این تلویزیون‌ها از ۱۰ سال بعد شروع خواهند شد.

4- Google Earth پخش مستقیم

همین الانش هم Google Earth موهبتی محسوب می‌شود چه برسد به وقتی که بخواهید با استفاده از آن عبور گاوهای آفریقایی از روی رودخانهٔ تمساح‌های گرسنه، سرقت نفت‌کش توسط دزدان دریایی سومالی و حتی کمین‌گاه افسران راهنمایی رانندگی برای موتور خواباندن را به صورت پخش مستقیم رصد کنید.

به دانشگاه آکسفورد، قسمت RAL Space خوش آمدید. در این‌جا دانشمندان حسابی مشغول ساختن دوربین‌های خاصی هستند که کسی تابه‌حال برای ساختن‌شان اقدام نکرده. دوربین‌هایی که قادرند کیلومترها بالای سر ما قرار داشته باشند و تصاویر ماهواره‌ای را به صورت پخش مستقیم ۲۴ ساعته برای ما مخابره کنند. این دوربین‌ها چیزی شبیه به لوله هستند و ۱ متر طول‌شان است. قرار است این دوربین‌ها را به بدنهٔ ایستگاه‌های فضایی پیچ کنند تا از تمام دنیا به صورت تمام وقت فیلم بگیرند. با این پیشرفتی که گوگل در کارش دارد هیچ بعید نیست تا ۱۰ سال دیگر تمام این چیزهایی که گفتیم جنبه واقعیت پیدا کنند.

3- الکتریسیته بی‌سیم

یکی از چیزهایی که آیندگان از آن سر در نخواهند آورد این است که این همه سیم به چه درد ما کنونی‌ها می‌خورده؟ چند وقتی است که کک به تنبان دانشمندان افتاده است که چگونه می‌توان از شر سیم‌ها و کابل‌ها خلاص شد و در زمان حال پیشرفت‌های کمی هم حاصل شده‌است. فکرش را بکنید کُل دنیا به صورت وایرلس برق کشی بشود! چه صرفه جویی‌ای بشود! تمام کابل‌ها و تیرچراغ‌برق‌ها از داخل خیابان جمع می‌شوند و دیگر نیاز نیست برای گوشی یا تبلت خود باتری اضافه و شارژر بخرید. لابد منبع برق‌تان یک چیزی به اندازه زبانه زیپ شلوارتان خواهد بود که احتمالاً همانجا هم نصب خواهد شد و از همانجا هم برق در می‌آید. فقط پرنده‌ها ضرر می‌کنند که اول صبح جای دنجی برای نشستن ندارند.

راستش را بخواهید رسیدن به این تکنولوژی خواب و خیال نیست و چه بسا ۲۰ سال بعد شاهد وقوع همین اتفاق‌ها باشیم. همین الان هم یک سری شارژر برای بعضی از وسایل الکترونیکی ساخته‌شده‌است که ثابت می‌کند الکتریسته بی‌سیم جوک نیست. تعدادی از شرکت‌ها هم در حال رقابت برای ساخت دستگاهی (هاب وایرلس) هستند که الکتریسته را به تمام وسایل برقی خانه برساند. ایده ساخت چنین دستگاهی برای اولین بار در دانشگاه MIT، توسط فردی به نام مارین سولیاچیچ مطرح شد. بر اساس این ایده الکتریسته و انرژی از طریق امواج الکترومغناطیس خاصی، به اشیاء دیگری که در همان فرکانس رزونانس دارند، منتقل می‌شوند.

2- قطارهای لوله‌ای فوق‌العاده خیلی زود تند سوپر سریع‌السیر

در واقع ما درباره قطار جهنمی‌ای صحبت می‌کنیم که سرعتش ۴ برابر بیشتر از رکورد سریع‌ترین پرواز هوایپماهای مسافربری است. یا حضرت میگ میگ! حالا جالب این‌جاست که نمونه‌های اولیه این قطارها در شرکت Maglev ساخته‌شده‌است و ژاپنی‌ها قصد دارند تا سال ۲۰۴۵ تمام خطوط آهن‌شان را به این قطارها تغییر دهند.

قطارهای سریع‌السیر فعلی چرخ ندارند که بخواهد هیچ‌گونه اصطکاکی با ریل ایجاد کند. قطارهای Maglev قادرند با استفاده از میدان الکترومغناطیس به سرعت ۳۰۰ مایل بر ساعت برسند که تقریباً نصف سرعت هواپیماست. اما این فناوری زمان حال است. یک شرکت که دفترش در کلرادو در غرب آمریکاست ایده‌ای دارد به مراتب مخوف‌تر. آن‌ها کاری را می‌خواهند انجام دهند که در زمان ما خیلی ترسناک به نظر می‌رسد. می‌خواهند سرعت مسافرت با قطار را به ۴۰۰۰ مایل در ساعت (تقریباً ۶۴۰۰ کیلومتر در ساعت) ارتقاء دهند. یعنی با این سرعت اگر بخواهید از تهران به بندرعباس بروید یک ربع طول می‌کشد و اگر به مسکو بروید این سفر نیم ساعت هم طول نمی‌کشد. حتی اگر می‌توانستید با چنین قطاری از تهران به نیویورک بروید سفر ۹۸۵۰ کیلومتری‌تان که از روی کل قاره اروپا و عرض اقیانوس اطلس می‌گذشت چیزی در حدود ۱ ساعت و نیم طول می‌کشید. سرعت به حدی مرگبار است که به عقل ناقص من، راننده برای توقف قطار در نیویورک باید به بندر لیورپول در انگلستان که رسید ترمز را بکشد.

حالا چطور چنین چیزی ممکن است؟ کمپانی E3 طرحی را ارائه داده است که بر مبنای آن قرار است قطار در یک لولهٔ تو خالی در فضای خلاء حرکت کند. البته نیروی گرانشی که به مسافران وارد می‌آید همان چیزی است که در یک اتوبان معمولی مثل اتوبان قم به مسافران وارد می‌آید. برای این‌که دهان‌تان را آب بیندازیم بد نیست بگوییم که این کمپانی هم‌اکنون مدل اولیه کپسول مسافرتی خود را ساخته است و در حال انجام دادن آزمایش‌های ابتدایی بر روی آن است.

1- رآکتور هم‌جوشی پایدار (رأکتور فیوژن)

اگر بگوییم این نوع رآکتورها همین الان هم وجود دارند شاید شانه بالا بیندازید و بگویید این را که خودمان هم می‌دانستیم. در واقع بیشتر رآکتورهای اتمی که هم‌اکنون وجود دارند از طریق شکافت هسته‌اتم انرژی تولید می‌کنند. تعداد کمی رآکتور هم هستند که از طریق هم جوشی هسته‌اتم به تولید انرژی می‌پردازند که آن‌ها پیشرفته‌تر و البته خیلی کوچک‌تر هستند. پروژه درست کردن رآکتور هم‌جوشی پایدار درست و حسابی در زمان حال به حدی گسترده و غول‌آساست که قرار است آمریکا، اتحادیه اروپا، روسیه، ژاپن، هندوستان، کره جنوبی و چین همه با هم یکی از این‌ها را بسازند. محل ساخت این پروژه هم در کشور فرانسه است.

چندین دهه طول می‌کشد تا این پروژه عملی بشود اما محصول نهایی ۴ برابر قدرتمندتر از روش شکافت هسته‌اتم فعلی است و بسیار بسیار بی‌خطرتر و پاک‌تر برای محیط زیست.

این پروژه ITER نام دارد و از بابت حجم کار، در بین پروژه‌های علمی مشارکتی بین‌المللی، دومین پروژه بزرگ تاریخ بشر است.