سهیلا سهرابی
در چنین روزی یعنی ۱۰ آوریل سال ۱۸۸۷ برنارد هوسی زیست‌شناس و کالبدشناس سرشناس آرژانتینی متولد شد. شهرت وی به خاطر کشف عملکرد هورمون‌های غدد هیپوفیز در تنظیم میزان گلوکوز خون حیوانات بوده است که به همین خاطر نیز جایزهٔ نوبل پزشکی سال ۱۹۴۷ به ایشان تعلق گرفته است.
برناردو در شهر بوئنوس آیرس آرژانتین متولد شد. از کودکی نبوغ سرشنار خود را نشان داد و زمانی که تنها ۱۴ سال داشت تحصیلات آکادمیک در رشتهٔ داروشناسی را آغاز کرد. وی در ۱۷ سالگی رشتهٔ پزشکی را شروع کرد و در خلال سال‌های ۱۹۰۴ تا ۱۹۱۰ به تحصیل در این رشته پرداخت.
برناردو بعد از فارغ التحصیلی بلافاصله به عنوان محقق و استاد راهنمای رشتهٔ پزشکی در دانشگاه بوئنوس آیرس مشغول به کار شد. وی به عنوان پایان نامه دورهٔ دکترا در خصوص ترشحات غدد هیپوفیز به تحقیق پرداخت و دانش مناسبی در خصوص نحوهٔ عملکرد آنها به دست آورد و نتایج تحقیقات خود را در سال ۱۹۱۱ در قالب مقاله‌ای منتشر ساخت. این مقاله سرآغاز تحقیقات وسیعی بود که تمام عمر تحقیقاتی دکتر هوسی را در بر گرفت و در نهایت بزرگ‌ترین دستاورد علمی وی را نیز در پی داشت.
برناردو در سال ۱۹۱۸ به ریاست دانشکده پزشکی دانشگاه بوئنوس آیرس انتخاب شد. در این دوران دکتر هوسی در خصوص موارد بی‌شماری نظیر سیستم‌های عصبی، سیستم گوارشی بدن، سیستم‌های تنفسی، سیستم گردش خون و ... به تحقیق پرداخت. اما مهمترین دستاورد علمی وی که جایزهٔ نوبل پزشکی سال ۱۹۴۷ را برای وی به همراه داشت به تحقیقات در خصوص هورمون‌های غدد هیپوفیز و تأثیر آنها در متابولیسم بدن باز می‌گردد. وی در خلال آزمایش‌های خود در دههٔ ۱۹۳۰ کشف کرد که هورمون‌های غدد هیپوفیز نقش کلیدی در تنظیم غیر مستقیم گلوکوز خون در حیوانات ایفا می‌کنند. این کشف دکتر برناردو هوسی تحولی بزرگ در نگرش دانشمندان غدد درون ریز و متابولیسم بدن جانداران ایجاد کرد و زیربنای علم اندوکرینولوژی که شاخه‌ای از بیولوژی است را شکل داد.
دکتر برناردو هوسی سرانجام در تاریخ ۲۱ سپتامبر سال ۱۹۷۱ و در ۸۴ سالگی دیده از جهان فروبست.
آخرین دیدگاه‌ها