۱۰ شمشیر معروف و مرگبار جهان!

شمشیر برای اولین بار در عصر برنز به وجود آمد. اولین شمشیرها از جنس مس بودند و بقایای آن در سایت زمین شناسی هاراپا در پاکستان موجود است. شمشیرهای قرون وسطی، از جنس آهن و استیل بودند و به تعداد زیاد برای استفاده در جنگ تولید می‌شدند.

این قبل از تولید سلاح‌های گرم و توپخانه بود و سربازان رودر روی یکدیگر می‌جنگیدند. در آن دوره از تاریخ، ژنرال‌های اشرافی، شاهزاده‌ها و امپراطورها برای خود یک شمشیر شخصی داشتند که حتی تا امروز هم وجود دارند. در این لیست شمشیرهای افسانه ای ذکر نشده اند.

10- شمشیر تومویوکی یاماشیتا

تومویوکی یاماشیتا یک ژنرال ارتش امپراطوری ژاپن در جریان جنگ جهانی دوم بود. او بعد از مقابله با ارتش انگلستان در مالزی و سنگاپور مشهور شد و لقب«ببر مالایا» را گرفت. بعد از جنگ، او به خاطر جرائم جنگی در قتل عام مانیلا و سایر خشونت‌هایی که در فیلیپین و سنگاپور داشت محاکمه شد. این محاکمه بسیار جنجالی بود و حکم اعدام یاماشیتا را در پی داشت. این پرونده قوانین آمریکا در مورد مسئولیت‌های فرماندهی در جرائم جنگی را تغییر داد و قانونی به نام استاندارد یاماشیتا را ایجاد کرد.

یاماشیتا در هنگامی که نظامی بود یک شمشیر شخصی و چند چاقو داشت که توسط شمشیر ساز مشهور، فوجی وارا کانه ناگا و در بین سال‌های ۱۶۴۰ و ۱۶۸۰ میلادی ساخته شده بود. در اوایل دهه‌ی ۱۹۰۰ میلادی این شمشیر دوباره مورد استفاده قرار گرفت. در تاریخ ۲ سپتامبر ۱۹۴۵ ژنرال یاماشیتا این شمشیر سامورایی را به همراه ارتش خود به ژنرال مک آرتور واگذار کرد که بعد از آن این شمشیر به موزه‌ی نظامی وست پوینت بخشیده شد که هنوز هم موجود است. این شمشیر بخشی از مجموعه‌ی سلاح‌های نظامی این موزه می‌باشد.

9- شمشیر منحنی سن مارتین

خوزه سن مارتین یک ژنرال آرژانتینی مشهور بود که در بین سالهای ۱۸۵۰- ۱۷۷۸ می‌زیست. او رهبر اصلی بخش جنوبی ارتش آمریکا در جنگ برای استقلال از اسپانیا بود. سن مارتین یکی از قهرمانان آمریکای جنوبی است. با رهبری سن مارتین کشور پرو در تاریخ ۲۸ جولای ۱۸۲۱ میلادی رسماً استقلال خود را اعلام کرد. در آرژانتین فرمان آزادی خواهی ژنرال سن مارتین بیشترین مدال را دریافت کرد.

یکی از با ارزش‌ترین گنج‌های سن مارتین شمشیر منحنی اوست که از لندن خریداری کرده بود. او از شکل منحنی این شمشیر خوشش آمده بود و احساس می‌کرد که برای جنگ ایده آل است، بنابراین همه‌ی سران نظامی لشکر خود را با این سلاح مسلح کرد. این شمشیر تا زمان مرگ همراه سن مارتین بود و پس از آن به ژنرال دن ژوان منوئل دو روزاس که ژنرال جمهوری آرژانتین بود واگذار شد. سن مارتین در وصیت نامه‌ی خود از این شمشیر با عنوان «شمشیری که در جنگ استقلال آمریکای جنوبی مرا همراهی کرد» یاد کرده است. در سال ۱۸۹۶ میلادی این شمشیر به موزه‌ی تاریخ ملی در بوینس آیرس منتقل شد و هنوز هم در آنجا است.

8- شمشیر هفت شاخه

سلسله‌ی بائک جه یک حکومت قدیمی در جنوب غربی کره بود. در اوج دوران حکومت خود در قرن ۴ میلادی، این سلسله بر قسمت هایی از چین و بیشتر قسمت غربی شبه جزیره‌ی کره حکومت می‌کرد. این سلسله یکی از سه سلسله‌ی اصلی کره بودند. در سال ۳۷۲ میلادی شاه گئون چوجو به حکومت جین شرقی باج و خراج می‌داد و گفته می‌شود که شمشیر هفت شاخه به نشانه‌ی احترام ساخته و به او هدیه شد.

این شمشیر از جنس آهن است و طول آن ۷۴.۹ سانتیمتر می‌باشد. بر روی تیغه‌ی اصلی ۶ برآمدگی چاقو مانند به طول ۶۵.۵ سانتیمتر وجود دارد. این شمشیر برای اجرای مراسم و جشن ساخته شده و در میدان نبرد استفاده نمی‌شده است. در سال ۱۸۷۰ میلادی یک کشیش شینتو دو نوشته را بر روی این شمشیر پیدا کرد که یکی از آن‌ها این طور نوشته؛ «در ظهر شانزدهمین روز از یازدهمین ماه از سال چهارم دوره‌ی تایوا این شمشیر ۱۰۰ بار از استیل سخت شده ساخته شد و از ۱۰۰ شمشیر سربازان دشمن و مناسب یک شاه درست شده است».

بر روی این شمشیر نوشته های زیادی وجود دارد اما جنجالی‌ترین آن‌ها عبارت «خدا» است که به شاه اطلاق شده. این شمشیر یک سند مهم تاریخی است و نشان دهنده‌ی رابطه‌ی کشورهای آسیای شرقی در آن زمان بوده. شمشیر ۷ شاخه‌ی اصلی در معبد ایسونوکامی در ژاپن نگهداری می‌شود و بازدید از آن برای عموم مقدور نیست.

7- شمشیر والاس

ویلیام والاس یک جنگجوی اسکاتلندی بود که در سالهای ۱۲۷۲ تا ۱۳۰۵ میلادی می‌زیست. والاس به خاطر رهبری قیام برای استقلال اسکاتلند از انگلستان مشهور است. این جنگ در اواخر قرن سیزدهم و اوایل قرن چهاردهم میلادی اتفاق افتاد. او رهبری سربازان پیاده نظام را بر عهده داشت. در سال ۱۳۰۵ میلادی پادشاه انگلستان ادوارد اول، ویلیام والاس را دستگیر کرد و نهایتاً به جرم خیانت اعدام شد. امروزه از او به عنوان یک وطن پرست و قهرمان ملی یاد می‌شود. شمشیر او یکی از مشهورترین شمشیرها در جهان است.

این شمشیر در موزه‌ی یادبودهای ملی اسکاتلند نگهداری می‌شود. تیغه‌ی این شمشیر ۱۳۲ سانیمتر است و وزن آن ۲.۷ کیلوگرم. گفته می‌شود که والاس از این شمشیر در جنگ استرلینگ و جنگ فالکرک استفاده کرده. سطح فلزی آن با طلا پوشیده شده و دسته‌ی شمشیر نیز با چرم تیره پوشانده شده است که البته دسته‌ی اصلی نیست. گفته می‌شود که این شمشیر پس از مرگ والاس تغییر داده شده و سر جان منتت، حاکم قلعه‌ی دومبارتون آن را دریافت کرده. در سال ۱۵۰۵ میلادی پادشاه اسکاتلند، جیمز چهارم ۲۶ شیلینگ پرداخت کرد تا این شمشیر را در یک غلاف ابریشمی قرار دهند. گفته می‌شود که تغییرات زیادی بر روی آن انجام گرفته چون غلاف اصلی، کمربند و دسته‌ی شمشیر از پوست خشک شده‌ی یک فرماندهی انگلیسی درست شده بودند.

6- تیزونا

ال سید مردی بود که در حدود سال ۱۰۴۰ میلادی در شهری در نزدیکی مرکز حکومت کاستیا به دنیا آمد. او در طول زندگی خود یک رهبر موفق نظامی و یک سیاستمدار مشهور بود و به یک قهرمان اسپانیایی تبدیل شد. او مهم‌ترین دستیار شاه در جنگ علیه موورها بود و یک فرمانده و شمشیر زن موفق محسوب می‌شد.

او شمشیر های زیادی داشت ولی دوتا از مهم‌ترین آن‌ها کولادا و تیزونا بودند. تیزونا شمشیری است که ال سید در مقابل موورها از آن استفاده کرد. این شمشیر یکی از ارزشمندترین آثار اسپانیا است و گفته می‌شود که در کوردوبا ساخته شده و تیغه‌ی آن استیل دمشقی است. طول این شمشیر ۱۰۳ سانتیمتر و وزن آن ۲.۴ کیلو گرم است. بر روی آن دو نوشته‌ی مجزا وجود دارد. یکی لیستی از چند تاریخ در سال ۱۰۰۲ میلادی است و دیگری یک دعای مشهور مسیحی است. این شمشیر امروزه در موزه‌ی بورگوس در اسپانیا نگهداری می‌شود.

5- شمشیر ناپلئون

درسال ۱۷۹۹ و بعد از کودتای فرانسه، ناپلئون بناپارت رهبر نظامی و سیاسی فرانسه شد. ۵ سال بعد او خودش را امپراطور سنای فرانسه معرفی کرد. در دهه‌ی اول قرن نوزدهم، ناپلئون و فرانسه با همه‌ی قدرت‌های اصلی اروپا درگیر جنگ شد و در نهایت این پیروزی‌ها باعث برتری فرانسه در قاره‌ی اروپا شد. اما در سال ۱۸۱۲ فرانسه به روسیه حمله کرد و این تصمیم زندگی ناپلئون را تغییر داد. در سال ۱۸۱۴ ائتلاف ششم به فرانسه حمله کرد و ناپلئون را دستگیر کرده و به جزیره‌ی البا تبعید نمود. ناپلئون فرار کرد ولی در نهایت در جزیره‌ی سنت هلنا و در اسارت مرد. تاریخ شناسان از او به عنوان یک نابغه‌ی نظامی و مردی که به هنر جنگاوری خدمت بزرگی کرد یاد می‌کنند.

او در صحنه‌ی جنگ یک شمشیر و یک تفنگ حمل می‌کرد و اسلحه های او از بهترین مواد ساخته می‌شدند. در سال ۲۰۰۷ یکی از شمشیر های وی که روکش طلا داشت به قیمت ۶.۴ میلیارد دلار به حراج گذاشته شد. ناپلئون از این شمشیر در جنگ استفاده کرده بود. در اوایل دهه‌ی ۱۸۰۰ میلادی او این شمشیر را به عنوان هدیه‌ی ازدواج به برادرش هدیه کرد. بعد این شمشیر به طور نسل اندر نسل به سایرین رسید اما هرگز از خانواده‌ی بناپارت خارج نشد. در سال ۱۹۷۸ این شمشیر یک میراث ملی معرفی شد اما صاحب آن معرفی نشد.

4- شمشیر رحمت

شمشیر رحمت سلاح مشهوری است که زمانی متعلق به ادوارد اقرار گیرنده آخرین پادشاه آنگلو ساکسون انگلستان بوده است. او از سال ۱۰۴۲ تا ۱۰۶۶ حکمرانی می‌کرده و حکومت او با سقوط حکومت اشرافی در انگلستان همراه بوده است. کمی بعد از مرگ او نورمن‌ها به فرماندهی ویلیام فاتح به انگلستان حمله کردند.

شمشیر رحمت یک شمشیر شکسته است که تیغه ای کوتاه و مربعی شکل دارد. از سال ۱۲۳۶ این شمشیر کورتانا نامیده شد و از آن زمان در مراسم اشرافی از آن استفاده می‌شود. در زمانهای قدیم افتخار بزرگی بود که کسی این شمشیر را در جلوی پادشاه حمل کند و این علامت رحمت بود. هیچ داستانی درباره‌ی چگونگی شکسته شدن این شمشیر وجود ندارد اما در افسانه‌ها آمده که این شمشیر توسط یک فرشته شکسته شده تا نشان دهد که کشتن اشتباه است.

شمشیر رحمت جزء جواهرات سلطنتی انگلستان است و یکی از پنج شمشیری است که در زمان تاجگذاری پادشاه انگلستان از آن استفاده می‌شود. در هنگام تاجگذاری، شاه این شمشیر را به نشانه‌ی احترام بسیار به جنگجویان حمل می‌کند.

3- ذوالفقار

ذوالفقار یک شمشیر تاریخی است که متعلق به حضرت علی علیه السلام بوده. حضرت محمد علیه السلام شمشیر ذوالفقار را در جنگ احد به حضرت علی دادند. این شمشیر یکی از مهم‌ترین نشانه های اسلام و مورد احترام میلیون‌ها انسان است.

حضرت علی از این شمشیر در جنگ خندق که در شهر مدینه اتفاق افتاد نیز استفاده کرده‌اند. برخی می‌گویند که این شمشیر دوشاخه نیست بلکه دو لبه‌ی موازی دارد که سرعت و قابلیت عرفانی به آن می‌دهد. برخی هم عقیده دارند که شکل این شمشیر به صورت سنتی بوده. در برخی از تصاویر تیغه‌ی این شمشیر به شکل عدد هفت است که تا امروز هم باقی مانده و در دست امام محمد المهدی است. این شمشیر بخشی از مجموعه‌ی مشهور الجعفر است.

الجعفر یک کتاب مقدس شیعه است که از دو جعبه‌ی چرمی تشکیل شده که مهم‌ترین وسایل از زمان حضرت محمد و حضرت علی علیه السلام را در خود دارد. این گنجینه بسیار ارزشمند است اما بازدید از آن برای عموم امکانپذیر نیست. این کتاب بخشی از احکام و قوانین اسلامی را بازگو می‌کند و همچنین مسائلی در مورد جنگ‌ها. علاوه بر این‌ها کیسه ای هم در آن است که داخل آن لباس جنگی و سلاح‌های حضرت محمد علیه السلام وجود دارد؛ شمشیر ذوالفقار هم یکی از وسایل بسیار ارزشمند این مجموعه است.

2- هونجو ماسامون

ماسامون یکی از بزرگ‌ترین فلزکاران شناخته شده‌ی جهان است. تاریخ دقیق زندگی او مشخص نیست اما احتمالاً بین سال‌های ۱۲۸۸ تا ۱۳۲۸ میلادی زندگی می‌کرده است. سلاح‌های ماسامون برای قرن‌های متمادی جایگاه افسانه ای داشته است و او خنجرهایی به نام تاچی می‌ساخته. شمشیر ماسامون به خاطر کیفیت و زیبایی آن مشهور است. او معمولاً کارهای خود را امضاء نمی‌کرد بنابراین شناختن همه‌ی کارهای او دشوار است.

معروف‌ترین آنها به نام هونجو ماسامون است که بسیار هم مهم بوده چون بخشی از تاریخ ژاپن را در بر دارد. این شمشیر در سلسله شوگون از نسلی به نسل دیگر منتقل شده. در سال ۱۹۳۹ این شمشیر به عنوان یک سرمایه‌ی ملی اعلام شد ولی هنوز در تملک خانواده‌ی توکوگاوا بود. آخرین صاحب این شمشیر آن را به همراه ۱۴ شمشیر دیگر به اداره‌ی پلیس برده و پلیس هم کمی بعد در سال ۱۹۴۶ آن را به یک افسر آمریکایی داده است. از آن موقع این شمشیر مفقود شده. این شمشیر یکی از مهم‌ترین مصنوعات تاریخی است که در پایان جنگ جهانی دوم ناپدید شده است.

1- جوییوس

شارلمان در حوالی سال ۷۴۲ میلادی به دنیا آمد و بعد در سال ۸۰۰ امپراطور روم شد و تا پایان عمر امپراطور مقدس روم بود و به نام چارلز اول شناخته می‌شد. در دوران حکومت وی سرزمین روم بیشتر مناطق غربی و مرکزی اروپا را شامل می‌شد. او پدر رژیم سلطنتی آلمان و فرانسه و پدر اروپا است.

جوییوس اسم شمشیر شخصی شارلمان است. در حال حاضر دو شمشیر به این اسم وجود دارند که یکی در وین و دیگری در موزه‌ی لوور پاریس است. چاقویی که در موزه‌ی لوور است از شمشیر اصلی شارلمان ساخته شده و برخی از بخش‌های آن در قرن‌های متفاوت ساخته شده، بنابراین سخت است که بگوییم جوییوس اصلی است. دسته‌ی این شمشیر با الماس تزئین شده. از این شمشیر در افسانه های بسیاری هم یاد شده. بعد از مرگ شارلمان باسیلیکا آن را به دست گرفت و بعد از تاجگذاری پادشاهان فرانسه به موزه‌ی لوور منتقل شد.